Gisteren weer een prachtige wandeling gemaakt. De Baranco de Izcagua was deze maal ons doelwit. De route werd ons door een Belgische vriend aangeraden en was zeer zeker de moeite waard. Bijkomend voordeel voor ons was dat we konden beginnen bij de Mercadillo de Agricultor hier in Puntagorda.
Deze route is ook te downloaden van de site Senderos de La Palma dat is samen met de app MapOut een ideale wandelcombinatie. Voorwaarde is dan wel dat je zo nu en dan wel op die app kijkt en niet maar een eind weg loopt te kletsen zoals wij in Las Tricias deden. De indrukken die je opdoet tijdens de wandeling door deze baranco (ravaijn) zijn niet goed in woorden vast te leggen. Ik zal me dus beperken tot de foto’s met zo nu en dan wat commentaar.
Wandelroutes worden door geel/witte, rood/witte of groen/witte strepen aangegeven. Voor deze route kan je daar echter niet op blindvaren want hij kruist verschillende andere routes.
Ons doel van vandaag de diepe ravijn aan de rechterzijde.
Op verschilende plaatsen kom je bouwwerken tegen die een onderdeel zijn van het oude watersysteem uit de jaren 70, van La Palma, wel een plaats waar je de omgeving goed kan zien.
Zoals ook hier.
En op de bodem van het ravijn vonden we een soort mysterieuze mijn. Als je in het gat waar John op staat een steentje laat vallen duurt het zo’n 6 seconden voor het beneden is. Geen idee waar dat nu goed voor is geweest.
Als we de ravijn weer uitkomen zijn we bij het Gofio museum.
Het museum is gevestigd in een oude Gofio molen. Bij het betalen van de intree moesten we aantonen dat we resident van La Palma waren, je krijgt dan n.l. een forse korting. Toen de jonge dame op mijn residensia zag in welke straat ik woonde zei ze: “hé daar woon ik ook” en toen bleek dat de enigste persoon die ik daar kende haar vader was. De wereld is klein ook op La Palma.
Gofio is het oude hoofdvoedsel van de vroegere bewoners van La Palma. Gofio ziet er uit als meel. Het verschil met meel is echter dat het zaad waar het uit wordt gemalen, eerst wordt geroosterd. Dat zaad kan zijn, gerst, graan, mais, allerlei planten zaden en zelfs de wortels van de Canarische den worden er voor gebruikt. Daarna kunnen er allerlei gerechten van worden gemaakt zoals pap, een soort koeken en pudding.
Een bezoek aan dat museum is zeker de moeite waard.
Na het museum liep de route aan de andere kant van de ravijn terug richting Las Tricias door het deel van Garafia dat enige maanden geleden is verbrand. De sporen zijn nog duidelijk te zien. Het was bizar al die verbrande bomen en struiken boven het frisse groen te zien dat er is gaan groeien na de regen van de laatste tijd.
Maar ook in al die verbrande bomen is weer leven te bespeuren.
Ook op de bomen die het niet gered haden was dat het geval.
In Las Tricias aangekomen moesten we, na een behoorlijke omweg, nog een maals door het ravijn, om na 16,6 km en 600m stijgen en 596m dalen, weer bij de Marcadillo uit te komen. Het was een prachtige dag en een nog mooiere route. Wel vraag ik me af waar dat verschil van 4 meter vandaan komt, mijn auto stond echt niet in een put.
Het lijkt me een heel mooie route die ik zeker ook wil gaan lopen, en het kan lekker direct vanaf thuis :-) Je verhaal maakt me héél nieuwsgierig!
Gebruik de route die je van de site download. Ik heb die van onze Belgische vrienden ontvangen maar zij waren kennelijk ook al verkeerd gelopen. Daardoor was de originele route (11,6km) al langer geworden, daarna liepen wij ook nog eens verkeerd gevolg 16,6 km.