Tja hoewel ik pas 18 jaar ben is het probleem dat ik dat al héél lang ben. De titel is dus toch wel van toepassing. Dit is een lange inleiding om te zeggen dat ik na de cursus olijven kweken nog twee cursussen gevolgd heb. Deze cursussen c.q, workshops worden georganiseerd door de eilandregering en zijn gratis toegankelijk voor alle geregistreerde boeren en omdat ik dat dus ben krijg ik ook de uitnodigingen.
Biodiversidad.
Dit hoef ik niet te vertalen, geloof ik. Recent hebben we hier in de omgeving een paar probleempjes gehad met insecten plagen. Een kever die alle bladeren opeet. De taxus kever, niet bij mij maar om een of andere reden bij zo goed als alle buren.
Een een motje, de vijgensekeletteermot, dat zijn eieren op de bladeren van onze vijg legt.
En toen werd deze cursus aangeboden:
De achtergrond van dit verhaal is dat je niet alle “onkruid” maait maar heel selectief de juiste planten laat staan en gaat toevoegen. Het idee is dan dat de natuurlijke vijanden van plagen gelokt worden. Je krijgt dan zoiets:
Het is wel een meer jaren plan om dit voorelkaar te krijgen. Je zou dan het gebruik van landbouw bestrijdingsmiddelen ver moeten kunnen beperken. Voorlopig is mijn idee het een doen en het ander niet laten.
Taller cultivo de Pitaya.
De tweede cursus / workshop die daar bijna gelijk op volgde was:
Zo professioneel als de vorige cursus was, zo rommelig was deze. Het begon al dat het vinden van de locatie niet eenvoudig was. Bij de uitnodiging voor de workshop zat een kleine plattegrond en geen adres. Bij opgave denk je: ”oh dat is in Los Llanos” maar als je dan later eens precies wilde kijken waar het was kreeg je alleen de mededeling dat de workshop vol geboekt was en was er geen kaartje of adres meer te zien.
Gelukkig wist mijn vriend Tom, waar ik samen mee ging, nog wel waar het ongeveer was. Een korte impressie van het gebeuren.
Na een korte uitleg volgde een rondleiding door een plantage en kon je vragen stellen.
De naam Pitaya is overigens fout het moet Pitahaya zijn. De Pitaya is familie maar geeft geen vruchten.
Deze vorm van landbouw moet hier nog helemaal van de grond komen. Men probeert een coöperatie op te richten die bv moet gaan helpen bij het opzetten van de export van dit product. Bovendien zijn er een paar hele grote kwekers op Tenerife die de markt in hun wurggreep hebben. Een voorbeeld dat men gaf was dat niet naar Europa mocht worden geëxporteerd omdat hoewel men zich aan de Europese wet moet houden geen vergunning voor export wordt gegeven omdat er hier te weinig controle zou zijn op de higiene. Bovendien is export erg moeilijk door de kwetsbaarheid van de Pitahaya.
Ik weet nu in ieder geval dat de kweek niet geschikt voor mij is (Max. één oogst per jaar) omdat goede productie alleen mogelijk is tot een hoogte van 400m (drie oogsten per jaar) en wij wonen op 600m.
Niets voor mij dus. Dat dacht kennelijk ook deze man.
De twee docenten waren het niet echt met elkaar eens. Tijdens de rondleiding vertelde een van hen dat hij het niet eens was met de structuur van de rekken en dat de eigenaar zijn grond niet zo goed moet vrijhouden van “onkruid”. Wat bleek hij had samen met mij, en zo’n honderd anderen, de cursus biodiversiteit gevolgd.
Onze Vivienda Vacacional.
Om een vergunning daarvoor te krijgen heb ik een kadastraal nummer nodig voor de betreffende woning. Probleem is dat ik nu wel zo’n nummer heb maar dat verwijst naar twee woningen, ons woonhuis en de huurwoning Casa Demetria. Daarvoor is weer een nieuwe escritura nodig met een horizontale scheiding van ons land zodat ér twee kadastrale verwijzigingen zijn, één voor elke woning.
Daarvoor heb ik inmiddels de volgende documenten kunnen krijgen:
- De Cambio de uso (Gebruikswijziging)
- Een energie certificaat
- Certificado de construcción y habitabilidad.(certificaat dat de constructie en bewoonbaarheid goedkeurt)
- Een Projecto Tecnico dat aangeeft hoe het land verdeelt gaat worden.
- Licencia de primera ocupación. Heb ik nog niet maar wel de toezegging dat alles oké is. (Toestemming voor bewoning)
Om dat derde certificaat te kunnen krijgen had ik dus dat inmiddels befaamde muurtje nodig om aan de wet te voldoen dat je niet direct vanuit de keuken of kamer de badkamer in mag kunnen lopen. Dat is af en zo ziet de wijziging er nu uit.
Met dat vierde certificaat, het Projecto Tecnico , heb ik overigens ook gelijk een nieuw probleem. Onze grond in tweeën splitsen mag niet ….. zucht ….. de oppervlakte die wij hebben is te klein. Er is een minimum van 5.000 m2 nodig en wij hebben er maar 4.300m2. Maar, daar hebben de heren (en dame) in het gemeentehuis een oplossing voor gevonden. Één grondstuk met voor elk huis toch een kadastrale verwijzing. Heb ik toch mijn nummer voor Casa Demetria. Nu eerst nagaan of de afdeling toerisme die de vergunningen verlenen dit ook als oplossing accepteert voor ik mijn escritura (eigendomsakte) ga laten wijzigen.
Werk aan de winkel.
Door de problemen met mijn knie heb ik behoorlijk wat achterstand opgelopen aan het werk op onze finca (boerderij). Ik ben al weer erg druk met snoeien en dat snoeiafval weer te verwerken met de hakselaar. Van de week ben ik begonnen aan de cactus tuin voor Casa Demetria. Om even te laten zien hoeveel werk dat is. Van de agave en schijfcactus op de onderstaande foto:
Heb ik deze 10 zamuros gevuld:
En dan zou je haast zeggen dat er niets vanaf is.
Nog even ons uitzicht, 14 juli om half acht, een zee van wolken.
Goedemorgen! Je ziet hier ook steeds meer stukken grond waar ze pitayas op kweken! Succes met alles en groet aan Ank!