Isabel was krols de afgelopen week. Dierenarts gebeld en die zei:”laat ze maar gewoon naar buiten kan ze een paar dagen feest vieren. Als ze niet meer krols is bel maar dan zullen we haar ‘helpen’ “. Zo gezegd zo gedaan en gisteravond kon ik haar brengen.
Bij de dierenarts aangekomen waren er twee Zwitsers met een zieke hond voor me. Ze vroegen me of ik Spaans sprak zodat ik voor hen kon vertalen. Nu dat heb ik geweten. Die Zwitsers hadden een paar ‘probleempjes’. spraken alleen zwitserduits, zeer slecht gewoon Duits, twee woorden Spaans, twee woorden Engels, ze praatten continue door elkaar heen en daarbij luisterden zie niet naar mij of de dierenarts. Eduardo de dierenarts zei steeds: “Ik begrijp er niets van maar ze zijn wel aardig hoor.” en ik maar proberen om m’n lachen in te houden. Met de hond was het minder, na een bloed analyse bleek er van de acht gemeten waarden er maar één in de kolom normaal viel en zeven in de kolom laag waarbij z’n hemoglobine en rode bloedlichaampjes bijna nul waren. Fataal volgens Eduardo. Enfin het koste me een uur maar wel zielig voor die hond.
Met Isabel gaat het goed, ze eet, drinkt en wil al weer naar buiten. Ze moet alleen niet zo aan die hechtingen zitten trekken daar krijg ik kippenvel van.
De schoorsteenpijpdoorvoer zit in de muur van de pajero. Ik heb er een stopcontact en de aansluiting voor de WiFi voor moeten verplaatsen maar het is gelukt. 
Nu de buitenzijde nog afwerken. Hoe? Daar moet ik nog even over denken. 
Van de week zeiden ze op de TV dat het goed was voor ouderen (wat een shitwoord) om in beweging te blijven en te blijven nadenken over problemen. Nu als dat zo is heb ik nog lang te gaan.
Ff nadenken. 