Gisteren is m’n bezige bijtje 65 jaar geworden. Dat hebben we gevierd samen met een twintig tal vrienden met een gezellige middag, afgesloten met een BBQ. Dat laatste had in de dagen er vooraf heel wat voeten in de aarde. De vrees dat het het niet op tijd klaar zou zijn, dat het niet genoeg zou zijn en of het wel lekker was bleek, wat mijn oudste dochter en ik haar al drie dagen aan het verstand probeerden te peuteren, totaal ongegrond.

Het BBQ’en voor zo’n grote groep valt mooi niet mee, zeker niet omdat het ook nog eens 28° en windstil was.

Dat het warm was bleek wel toen de aansteker die op de plaat onder de BBQ lag met een klap explodeerde. Gelukkig kwam iedereen met de schrik vrij.

Het nagerecht was een door Hazel gebakken taart en een door Ank gefabriceerde sinaasappel crème.

Na het uitblazen van de traditionele kaars werd in vijf talen ‘Lang zal ze leven’ gezongen.

De versies in Nederlands, Spaans, Engels en Duits werden door iedereen uit volle borst meegezongen, de door Janis ten beste gegeven Letse versie werd een redelijk eenstemmig lied. Het klonk trouwens ook meer als marsmuziek maar de bedoeling was goed.

Nog even een correctie. De in de blog van een paar dagen geleden vierde nachtbloeier was geen typische nachtbloeier de bloemen gingen alleen maar s’avonds open. Het was een wasbloem, dank je Coby, en hij bloeit nog steeds.

Wat sfeer beelden.