Licht uit, sterren aan en twee maal een hartverzakking.
La Palma is door z’n unieke locatie, midden in de Atlantische oceaan dus geen lucht- en lichtvervuiling en z’n hoge vulkaan 2.600m, één van de drie beste plaatsen op de wereld voor de observatie van het heelal en de sterren. Op de rand van de krater bij de Roque de los Muchachos staan dan ook heel veel sterrenwachten. Hieronder een paar daarvan.
Momenteel is er zelfs een project om alle straatverlichting te vervangen voor een energievriendelijk type en een eis aan die verlichting is dat er geen uitstraling van licht mag zijn naar de hemel. Dat alles om lucht vervuiling door licht, wat slecht is voor de sterrenwachten, te voorkomen.
Gisteren werd het tien jarig jubileum gevierd van Starlight. Starlight is een organisatie die zich inzet om de kwaliteit van de nachtelijke hemel te bewaken. Ze hadden iedereen verzocht om tussen 22:00 en 23:00 uur het licht uit te doen om zodoende de sterren beter te kunnen zien. Je zou zelfs de komeet Haley die op dit moment in de buurt van de aarde is moeten kunnen zien.
Dus tien uur, lichten uit en naar buiten. Nu het was me daar een potje donker. Ik ben eerst over twee stoelen gevallen voor ik wat begon te onderscheiden. En een sterren ….. ongelofelijk, geweldig wat voel je je dan klein. Staande op onze parkeerplaats achter het huis ging Ank al vlug naar binnen ze kreeg het koud. Na een minuut of tien met m’n hoofd in m’n nek zoekend naar Haley die in geen velden of wegen te zien was besloot onze kat, waarvan ik niet wist dat hij daar was, me een kopje tegen m’n benen te geven. Je schrikt je helemaal wezenloos. Je zit met je hoofd in het heelal en dan voel je ineens iets tegen je benen. Ik concentreerde me weer op m’n speurtocht naar Haley totdat een paar minuten later Mees kennelijk een muis zag tussen alle palmzaad trossen, zie vorige post, waar ik naast stond. Met z’n hele gewicht sprong hij er in en probeerde die muis te vangen dat gaf een geluid alsof er iemand in een berg droge bladeren ligt te spartelen en wederom legde m’n hart de weg tussen m’n tenen en m’n hoofd een paar maal af. Toen ben ik maar, trots op het mooie plekje waar we wonen maar een beetje teleurgesteld omdat ik Haley niet had gezien, naar binnen gegaan.
Reacties
Reactie verzenden
Mooi verhaal, ik lees het en zit er midden in, zie het zo voor me 🙂 als je een goede camera hebt is het misschien een leuk idee om een foto van de hemel te posten met een sluitertijd van 5 seconden ?