Weggetje

Zondagochtend vroeg waren ze er al weer en gingen rap aan de slag. En in een dik uurtje tijd was het laatste stukje modder verdwenen. Gisteren hebben ze het gehele weggetje met cement ‘geverfd’. Doel was om op die manier het geheel één kleur te geven. Nu dat is gelukt het is nu fel grijs wit maar dat zal wel vlug verdwenen zijn met al die rode klei hier. Vanochtend werden wakker met een prachtig uitzicht en mocht ik voor het eerst over de nieuwe aanwinst rijden. De auto stond al een paar dagen op de parkeerplaats van Annie. Het

Om bij ons huis te komen moet je over een stukje onverharde weg schuin, ongeveer 5 à 6 m, omhoog. Zo’n schuine helling met stenen heet volgens het woordenboek een rodadero (mannelijke uitgang) maar hier wordt het een rodadera (vrouwelijke uitgang) genoemd. Dat maakt het lekker makkelijk als Hollander die continue moet opletten dat hij de juiste uitgang gebruikt. Zo’n helling is overigens best een drama. In de zomer is het een enorme stof boel en na regen is het een modderpoel. De klei waaruit het weggetje bestaat krijgt onherroepelijk een wasbord profiel waardoor je ongelofelijk door elkaar wordt geschut