Aan het eind van de vorige blog vertelde ik dat de eerste regen er aan kwam en dat gebeurde ook. Prompt begon mijn schuurdakje weer te lekken en dat vraagt dus om actie.
Het oude dak had ik gemaakt uit allemaal hergebruikte stukken cementen golfplaat met alleen pannen op de bolle zijde van die platen.
Ik had alle naden goed afgekit (dacht ik) maar toch lekte het. Het was zelfs, tot mijn stomme verbazing, al eens gaan lekken midden in de zomer toen het al weken niet had geregend. Dat was een slecht teken, het betekende dat er zich water had verzameld onder de dakbedekking dat niet weg kon en dat is slecht. Hout mag namelijk best nat worden als het daarna maar kan drogen, zo niet dan gaat het rotten. Dat water midden in de zomer betekende dat dat laatste niet mogelijk was.
Dus alles er af:
De nog te hergebruiken pannen schoonmaken met een haakse slijper. Bij gebrek aan wind moest de ventilator alle stof wegblazen.
Nieuwe golfplaten er op en daarna de pannen weer leggen
En klaar is Kees, uhh Hans. De middelste vijf rijen moeten nog vastgeplakt worden. Daar had ik geen tijd meer voor in verband met de verwachte regen. Je ziet de regenwolk al hangen
San Martin
Vorige week was het Sint Maarten, hier San Martin, en dat betekent feest op de Mercadillo. Gratis gepofte kastanjes en wijn.
Ook wordt je gratis gerookt door het vuur van de barbecue waar vlees op werd gebakken.
We waren er samen met Ruud en Mauro, gezellig.
Eten uit eigen tuin
In 2011 had ik een Caqui boom geplaatst. Dit jaar voor het eerst een oogst.
De Caqui is een erg lekkere vrucht die, qua smaak, het midden houdt tussen een appel en een perzik. Erg lekker.
Pitahayas
En ook hebben we voor het eerst eigen Pitahayas gegeten. Ze zien er zo uit en zijn ook erg lekker. Deze hebben we direct na de pluk gegeten. Het vruchtvlees kan je er gewoon uitlepelen net als een Kiwi.
Omdat hij al de hele dag in de zon had gehangen was hij alleen nogal warm. De volgende maal gaan ze eerst de koelkast in.
En dit is de volgende. Hij is best groot.
Hij weegt 590 gram. Dit weekend eten we hem.
Komeet C/2023 A3 (Tsuchinshan-Atlas)
In oktober was er na de zonsondergang een komeet te zien.
De Tsuchinshan-Atlas dat is de naam van de komeet die eens in de 80.000 jaar langs de aarde komt. De komeet zelf is een rotsblok van 1 tot 3 km groot en heeft een staart van enkele tientallen miljoenen kilometers lang. Waarschijnlijk was dit de laatste maal dat hij vanaf de aarde te zien was. Hij komt nooit meer langs want hij schijnt op het punt te staan de melkweg uit te slingeren. Je voelt je erg klein als je daar over nadenkt.
En vannacht was dit ons uitzicht. wolken voor een volle maan.
