De gevallen blogger.

Zaterdagavond gaven mijn medeblogster Marja met haar man Karel een feestje. 10 maanden na de vernietiging van hun huis en hun huur appartementen op de tweede dag van de vulkaanuitbarsting was hun nieuwe huurappartement klaar. Hun leven na de vulkaan kan nu echt beginnen. Nu, ik moet zeggen, het appartement met een geweldig dakterras zag er uitstekend uit. Dat moet een succes worden.

Ik was voor het eerst op een feest waar ik niemand kende maar waar iedereen mijn wel kende. Het:”Oh ben jij Hans van de blog” was niet van de lucht. Toen ik voor iemand achteruit stapt stond ik op een plank onder een pot die daardoor omviel en waardoor weer voortgang van mijn andere been blokkeerde. Pats daar lag ik languit op de grond met mijn drinken en net opgeschepte eten om me heen. Geen grote schade alleen mijn ego lag in puin. Deze blogger vergeten ze ook niet meer.

Bezoek.

Vorige week is onze vriend Cees met zijn nieuwe vrouw op bezoek geweest. Toen ik 41 jaar geleden in Santo Domingo (Dominicaanse republiek) werkte heb ik hem leren kennen. Nu kon hij na langdurige ziekte van zijn vrouw en Corona dan eindelijk langs komen. Het was weer als vanouds. Enorm gezellig en veel herinneringen opgehaald. Minnie vond het daarbij helemaal niet vervelend als wij het, zo nu en dan met van emotie krakende stemmen, het over zijn overleden vrouw hadden.

We hebben hen het eiland zo ver mogelijk laten zien. Als eerst was de Roque de Muchachos aan de beurt. Dat was maar goed ook want het uitzicht was toen nog niet door de huidige calima verpest.

Verder kon onze nieuwe ‘aanwinst’ natuurlijk niet ontbreken. We wilden over de nieuwe weg rijden die over de lava wordt aangelegd.

Dat kan tijdens bepaalde tijdsloten. Die tijdsloten bleken echter zodanig gekozen, zie borden op de foto, dat dat op het moment dat wij daar waren niet meer kon.

Gelukkig is er veel meer te zien waardoor ze een goede indruk hebben kunnen krijgen van de ramp die zich hier heeft voltrokken.

Vrijdag zijn ze weer vertrokken en Minnie bedankt dat je van Cees weer een gelukkige Cees hebt gemaakt.

San Mauro Abad is de beschermheilige van Puntagorda. Hij was een pastoor die ooit een middel heeft geïntroduceerd dat aan drinkwater moest worden toegevoegd zodat er minder mensen aan water drinken stierven.

Fiesta en honor de San Mauro Abad.

Elk jaar wordt er ter ere van deze man een feest gegeven wat twee weken duurt. Hoogtepunt van dat feest is de Romería. Dat valt dit jaar op vrijdagmiddag vijf augustus. Er worden dan een twintigtal karren versiert en uitgerust met muziek en veel drank en eten. Elke kar rijdt dan samen met een in klederdracht gehulde groep mensen van het gemeentehuis naar Kerk 1,5 km verderop. Dat rijden bestaat uit 10m rijden dan stoppen muziek maken, eten, drinken en dansen. Tegen de tijd dat men bij de kerk is, is iedereen in ‘kennelijke staat’.

Dat is allemaal tot daar aan toe maar dat gaat dus door onze straat die daarvoor wordt afgesloten. Dat was op zich nooit een probleem maar dit jaar moet ik mijn dochter en haar gezin om 17:00 uur op het vliegveld afleveren. Dus maar eens met de dorps agente gaan overleggen.

Ons politiebureau is in het stadhuis maar de agente was er niet, “ze komt zo terug“. Dat betekent dat ze koffie is gaan drinken. 20 minuten later was ze er weer niet maar dit maal was ook de politieauto weg. Dan maar even vragen wanneer ze er hoort te zijn, antwoord:”Altijd alleen niet als ze even weg moet”. Zucht later nog maar een keer proberen.

Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat.

De zomer begon laat dit jaar maar is nu in volle hevigheid los gebarsten. Na 33-36-33-30-34 en 36° is het nu ik dit schrijf al 38,6°C en ….. het is nog maar 16:30 uur. Vannacht was de minimum temperatuur 31°C.

Maar we zijn niet de enigste.

Die warmte is niet echt leuk maar overkomelijk, vervelender is het bijkomende brandgevaar. Als je s’morgens naar het Spaanse nieuws kijkt en ziet wat voor drama’s er zich allemaal op het schiereiland afspelen slaat de schrik je om het hart. Laten we in Gods naam hopen dat er weer niet een of andere oetlul zich geroepen voelt zijn toiletpapier te verbranden.