We hebben nu twee dagen avocado’s geoogst (760 kg) en dat is leuk maar best zwaar werk. Meestal sta je op de grond maar er zijn ook een behoorlijk aantal avocado’s die hoog in de boom groeien en dan moet je meer moeite doen.

Je begrijpt dat dit alles best een aanslag is op je nek- en schouder spieren. Het zijn geen aardappels je staat de hele tijd met je hoofd in je nek en je armen omhoog.

Vanochtend ben ik voor de tweede maal deze week naar Los Llanos gereden.

Doel was Agro Rincón. Achter in mijn auto had ik de tweede lading met 16 zamoros tot de rand gevuld met avocado’s. Ik ben van fruit handel gewisseld omdat de vorige, hoe vriendelijk de mensen ook waren, telkens problemen hadden als ik langs wilde komen. Toen ik vorige week belde was het gelijk al weer. Ja ja, bel vrijdag maar even dan zien we dan wel of het volgende week kan. Mede daardoor was ik vorig jaar pas eind mei klaar met de oogst. Nu daar zat ik mede door Antonio’s woorden, zie voorlaatste blog, niet op te wachten. Hij adviseerde Agro Rincón en gelijk had hij. Ik kan altijd komen en hoef niet te bellen.

Ze laden daar de avocado’s in plastic kratten.

Wegen die en je krijgt gelijk een uitdraai uit de computer met de hoeveelheid er op.

DEZE FOTO MAG IK NIET LATEN ZIEN (misschien later)

Alles ziet er schoon en keurig netjes uit. Ze hebben een hygiëne certificaat zoals een zichzelf respecterend bedrijf in de voedingsmiddelenindustrie hoort te hebben Ook hebben ze een tweetal prachtige machines die vol automatisch de avocado’s op gewicht sorteren. Één werkend en één die men aan het installeren was. Mijn foto van die machines mocht ik echter niet publiceren. Dat is jammer want het is echt iets om trots op te zijn.

Toen ik daar bezig was zag ik twee prijzen “certificado y no” met €0,10 verschil. Wat me dwars zat was dat ik de laagste prijs kreeg. Dus vroeg ik wat “certificado” betekende, krijg ik te horen dat ik ook gecertificeerd kon worden maar dan moest ik bij de technica op het kantoor inschrijven. Wat bleek, als ik me inschrijf als “colaborador” dan moest ik aan een aantal simpele eisen voldoen, komen ze mijn finca controleren en moet ik een cursus in Tijarafe volgen. Als beloning voor mijn inschrijving kreeg al gelijk de betere prijs.

Kennelijk zien ze mij als colaborador wel zitten, de afkorting van mijn naam “JVS” hebben ze al op de nummerborden van hun auto’s staan.

Na vier ritten met 375 kg avocado’s naar de ‘handel’ zit de oogst er op. Zeker het was niet veel dit jaar maar dit was dan ook een ‘off’ jaar. Tijd om de slechte bomen aan te pakken.

Je ziet een boom met alleen bloemen. Dat is niet goed er dient een goede mix te zijn van bloemen en bladeren. Die bladeren voeden de bloemen en daarna de avocado’s. Dus als er geen bladeren zijn kan je zelf verzinnen wat het resultaat is. Dus:

Snoeien.

Zonnebrand er op want de stam van de avocado kan niet tegen de zon. De bast verbrand en laat los en dat verwoest de sap stroom weer.

En nu is het net of we twee Dominicaanse kerstbomen hebben staan. In dat land wordt als vervanging van een dennenboom, want die heb je daar niet, een wit geverfde tak in een pot gezet en versierd.

Nu even mijn frustratie over de Nederlandse minister van volksgezondheid, de Jonge, van me afschrijven. In januari zei hij dat de achterstand binnen een maand zou zijn weggewerkt.

Dus niet. Eind februari was de achterstand 2,9 miljoen vaccinaties.

En nu loopt hij te roepen: ”Eind juni is iedereen ingeënt en kunnen we weer op vakantie. Dat is totale onzin! Kan hij nooit waarmaken. Als eind juni 75% van de Nederlandse bevolking (12.750.000 mensen) hun eerste injectie moet hebben gehad moet hij in 3,5 maand 11.000.000 mensen hebben ingeënt dat is meer dan 3.000.000 per maand. Op dit moment zijn er in 2,5 maand bijna 2.000.000 ingeënt. Heb ik het nog niet eens over de tweede injectie die dan ook al veel mensen moeten krijgen. Gaat hij dus nooit redden! Hij

En vandaag gaat hij stemmen met een ongeldig gemaakt paspoort. Ik heb er ook zo een, er zitten grote gaten in omdat het verlopen is maar er zit ook een levenslang geldig visum in voor de USA zonder gaten. Je moet wel hartstikke blind zijn als je dat niet opmerkt.

Conclusie: Wij hebben in Nederland een minister van volksgezondheid die niet weet wat hij zegt en nog hartstikke blind is ook. Sorry mensen moest ik even kwijt.

Maar gelukkig heeft hij m.i. van 16 maart de regels voor reizen naar NL verruimt. Je moet nu:

Duidelijk toch, het moet ook al ben je ingeënt. En dat terwijl in dit hoog risico eiland er gemiddeld 1 persoon per dag (op 80.000) besmet raakt. In Nederland gemiddeld 5.000. Om wild van te worden.

We vertrokken dus uit Don Pedro dat klinkt goed maar stelt niet veel voor.

Ook begint de wandeling niet echt spectaculair.

Maar dat wordt snel erg veel beter als je de Barranco Fagundo in gaat.

Deze barranco is echt spectaculair.

En aan het einde van die barranco kan je bij de zee komen door een erg laag in de rotsen lopend pad en over een nogal gammel uitziend klimrek. Wij hebben dat maar niet gedaan.

Na de barranco krijg je dan weer een al even spectaculair uitzicht over de kust.

Lijkt nog niet bijzonder maar net om de hoek.

In El Tablado hebben we in bar La Garza een heerlijke café con leche gedronken met een stuk níspero taart. Femke, de Nederlandse, die er bediende wilde onder geen voorwaarde op de foto maar ze is verder erg aardig en ik kan je wel aanraden dit barretje te bezoeken je kan er zelfs wat eten. Het is open tussen half een en zes uur.

Volgens de bewegwijzering was het dus 4,5 km. Mmmm hemelsbreed misschien maar wij hebben 11,5 km gelopen met ruim 700m omhoog en omlaag.

In de vorige blog schreef ik over onze Dominicaanse kerstboom. Ik heb me toen een rotje gezocht naar een foto maar kon die niet vinden. Toen ik na de blog nog een keer ging zoeken vond ik hem in het eerste fotoboek dat ik beet pakte. Dus bij deze hier is hij.

Donderdag moesten we naar Santa Cruz. We hadden die dag een calima en het werd 27°C. We hebben toen lekker buiten zitten eten bij Chipi Chipi.

Gisteren zaten we de hele dag in de mist en werd het hier op onze berg niet warmer dan 15,2° en vanochtend regende het. Het was fris en we hebben de kachel maar even aan gezet. Maar ondanks dat laten de planten overal zien dat de zomer er aan komt.

Vanwege de formule 1 hebben we deze maal niet op zondag gewandeld maar op dinsdag. Nu vasten wij op maandag en dinsdag maar ik zei tegen John:”Géén probleem we gaan” en dit was onze route. 7,6 kilometer met een hoogte verschil van 467 meter.

Een “Porís“ is een natuurlijke haven of steiger. Het is een woord wat eigenlijk alleen voorkomt op La Palma en Tenerife (Wikipedia) en een lomada grande is een grote heuvel. Nu daar kwamen we al vlug achter.

De route die we gekozen hadden liep over een prachtig weggetje naar beneden maar al vlug kwamen we bovenstaand bord tegen. Er wordt gewaarschuwd dat:

• GEVAARLIJK GEBIED.
• Er is geen strand wacht.
• Er is risico op vallend gesteente.
• Er is gevaar voor grote golven.
• Het water is erg diep.
• Er staan sterke stromingen.
• Val gevaar vanwege de rotsachtige kust.

Na even achter onze oren te hebben gekrabd concludeerden we dat we in ieder geval geen gevaar op Corona was zijn we maar gewoon doorgelopen. Het pad bleef erg mooi maar niet zo mooi als de uitzichten.

Het geeft niet hoe vaak je het ziet het blijft indrukwekkend. Op de plaats waar we hier staan gaat het 100 à 150 meter steil naar beneden. Je kan het water wat hier direct onder op de kust slaat daardoor niet zien.

De natuur is prachtig deze tijd van het jaar, bloemen overal waar je kijkt.

Het gebied van de porís lijkt wel wat op de ‘haven van Puntagorda’. Er zijn ook hier heel veel rots woningen.

We hebben daar gerust en onze lunch genuttigd. Ik had voor alle zekerheid twee appels meegenomen waar ik er toch maar één van heb opgegeten.

Na alle wereldproblemen besproken te hebben onder het genot van het heerlijke weer, een prachtig uitzicht en enkele hele grote golven hebben we ons op de terugweg begeven.

Deze route was een stuk lastiger. Het pad was zo nu dan aangegeven door steen mannetjes, zie foto. Dat zijn hoopjes stenen die moeten aanduiden dat je nog op het goede pad zit. Maar het grootste deel van de tijd was het pad onzichtbaar en totaal overgroeid door een soort tot 1,5 m hoge brem en een klein soort schijf cactussen met enorme naalden die je dus ook vaak moeilijk kon zien. Één kwam er dan ook in Johns teen terecht.

Door de windstille dag, de warme zon en het gebrek aan eten kreeg ik op een gegeven moment trillende benen. Maar ik dacht stel je niet aan. Maar toen ik ook alle kleuren van de regenboog begon te zien hebben we toch maar een pauze ingelast. Na het nuttigen van mijn tweede appeltje en een minuut of tien rust konden we onze weg weer vervolgen.

Tegen het einde van de route kwamen we in het vorig jaar verbrande gebied.

Alle bomen op bovenstaande foto zijn nog helemaal verkoold maar het huis is gespaard gebleven. Waarschijnlijk door de inzet van de blus helicopters die overal enorme hoeveelheden water overeen hebben gegooid. De bewoners moeten wel behoorlijk in de rats hebben gezeten.

Vanochtend woog ik 76,2 kg. Het laagste gewicht sinds we gestart zijn met vasten op maandag en dinsdag. Over het algemeen doen we gewoon alles die dagen maar ik ga toch maar niet meer van die zware wandelingen doen.

Vanochtend zijn we naar Los Llanos geweest het was heerlijk weer, wat inkopen gedaan en een kop koffie gedronken.

Zoals misschien is opgevallen wandel ik de laatste tijd nogal wat. Ik vind dat erg leuk en ben blij dat ik dat nog kan doen. Over koud een half jaar word ik 70 en dat is dus allemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Als ik te veel over mijn wandelingen schrijf laat maar weten.

Gisteren zijn we, John en ik, vanuit El Paso tussen de vulkanen op de Montana de Enrique en de Montaña Cemada over de Llano (vlakte) van Jable terug naar El Pasó gelopen. 13,7 km en 593 m stijgen de dalen. Het weer was fantastisch.

Na een stukje over een doorgaande weg te hebben gelopen draaiden we een landweg op en werd het een eind mooier.

Aan het einde van de bovenstaande weg werd het klimmen. Dwars door een dicht dennenbos. Stom genoeg heb ik daar geen foto van gemaakt. Ik dacht: ”daar heb ik er al zoveel van” maar in deze blog was hij wel leuk geweest om het enorme contrast te laten zien met het landschap van de Llano de Jable.

We wandelden hier over het resultaat van een vulkaanuitbarsting van zo’n 500 jaar geleden.

Na een poosje veranderden de fijne steentjes in grof gesteente.

En dat liep een eind lastiger.

We waren wel weer blij met onze wandel app. Zo nu en dan was het pad toch wat lastig te vinden.

Maar zoals aan alles kwam er ook aan deze wandeling een eind. Via nog steeds met bloemen bezaaide landweggetjes kwamen we weer

in El Paso.

Maar nu is het dan eindelijk ze ver vanochtend om tien uur werden we verwacht voor de 1e vaccinatie tegen het COVID-19 virus.

De wachtkamer zat vol maar het ging best snel.

Na de vaccinatie moet je 20 minuten plaats nemen in de recover ruimte om te kijken of er allergische reacties optreden.

Ze hadden wel een poging gedaan om die ruimte wat gezelliger te maken met handdoeken over de stoelen en in het midden een doos met ook zo’n handdoek er over en met een flesje met wat wierook staafje er in die niet branden.

Een oude dame, zal wel net zo oud zijn geweest als de rest maar zo zag ze er ieder geval uit, maakte zich zorgen over de hygiëne. Ze vroeg zijn die handdoeken al vervangen want het moet wel schoon zijn. Iemand reageerde daarop met: “Mevrouw er zitten geen gele vlekken op u kunt rustig gaan zitten”.

Die wachtkamer deed me denken aan wat mijn vader vroeger eens heeft gezegd. Toen hij eens naar een bijeenkomst van ex KNIL militairen was geweest zei hij: ”Daar ga ik niet meer naar toe, er zijn daar alleen maar oude lullen”.

7 mei krijgen we de tweede prik.

Nog bedankt voor alle terugkoppelingen m.b.t. mijn vraag of ik niet te veel over wandelen schrijf. Gelukkig hier nog een.

M.b.t. onze inentingen kan ik zeggen dat het verder perfect is gegaan. We hebben alleen allebei een dag een stijve arm gehad.

Toen we bij El time waren kon je goed zien waar de wandeling zou zijn.

Onder de wolken and tussen de Caldera de Taburiente (links) en het begin van de Ruta de Vulcans (rechts).

Tussen die twee punten ligt een bergrug die midden op het eiland ligt. Heel vaak stromen de wolken van de oost zijde van het eiland over de bergrug naar het westen waarna de wolken condenseren. Dat is best een spectaculair gezicht. Dit fenomeen komt maar op een paar plaatsen in de wereld voor. Het zorgt er bovendien voor dat al dat gecondenseerde water de grond in zakt en de natuurlijke bronnen van het eiland weer met water vullen. Zo dadelijk een foto waarop je dat goed kunt zien. Die wolken hebben echter ook een nadeel ook dat zie je zo.

Midden op die bergrug ligt een pad waarover een (brandweer) auto kan rijden. De route GR311 slingert daar links en rechts omheen via beschutte wandelpaden.

Nu het nadeel van de wandeling, door de bewolking was het bijzonder vochtig.

Wat resulteerde in bijzonder veel mos groei op de bomen aan de oostzijde.

Ook kon je goed zien hoe het water overal condenseerde we liepen dan ook continu onder druppelende bomen.

Ondanks het feit dat het een mooie wandeling was hebben we bij de uitzichtpunten niets meer gezien dan een vet wolkendek.

Na zeven van de geplande 9 km hebben we gegeten bij een ‘indrukwekkend’ monument dat daar is onthuld door een aantal presidenten van wandel- en toeristische organisaties.

Informatie panelen geven geven daar weer wat je aan beide zijden van de bergrug zou moeten kunnen zien als er geen wolken zijn. Ook is er een kraan voor drinkwater.

Tijdens de lunch kregen we bezoek van deze mooie jongen (of meisje).

Kon ik eindelijk de oog herkenning voor dieren van mijn camera testen, werkt als een beer, perfect!

Omdat het al laat was hebben we de laatste 2 km van de geplande route niet meer gelopen en zijn over het hoofd pad terug gelopen.

Op bovenstaande foto zie je waar ik me bij deze wandeling ook mee bezig heb gehouden. Ik heb afval gefotografeerd. Ik wil een pagina in het boek van Casa Demetria maken genaamd: Keep La Palma clean.

Bij deze gelijk een oproep aan alle dames.

Dat jullie moeten plassen, best, dat je jezelf moet droogmaken, best,

MAAR GOOIT NIET OVERAL DIE PAPIERTJES WEG.

Neem naast die papiertjes een plastic zakje mee bewaar ze en gooi ze thuis weg. Zou 80% van alle afval schelen.

Ten slotte nog even een tip. Dit is een mooie wandeling maar besluit je hem te gaan doen houdt dan een alternatief achter de hand voor als die wolken over de bergrug stromen.

Deze week ben ik voornamelijk bezig geweest met het snoeien van de avocado bomen die dit jaar, een z.g.n. ‘Off’ jaar, weinig vruchten hebben opgebracht. Doel van dit werk is om een stukje van de te verwachten grotere oogst van volgend jaar, een ‘On’ jaar, te verplaatsen naar het ‘Off ‘ jaar wat daarna weer wordt verwacht. Dat heb ik allemaal niet zelf verzonnen maar dat ‘moet’ van Oswaldo mijn consultant. En ja dat doe ik dus maar.

Na onze wandeling van vorige week heb ik zoals gezegd een extra pagina toegevoegd aan het info boek van Casa Demetria en …. het helpt al.

Gisteren zijn we naar de Pico Bejenado gelopen en we zijn zelfs geen plas papiertjes tegen gekomen. De geplande route (in rood):

Voor we vertrokken nog even vlug een foto gemaakt van deze klaprozen. Je hebt ze hier in het bekende rood, in paars maar deze zijn wit.

Gelukkig was de top op 1.854m nog te zien in de bewolking die er nog hing van de regen van de nacht ervoor. Maar volgens El Tiempo zou er die dag geen regen vallen dus de kans, op het volgens het ANWB boekje spectaculaire uitzicht, was wel aanwezig.

De Route begint aan een breed pad. Maar dat pad wordt al snel smaller.

Om uiteindelijk te veranderen in en smal rotsachtig pad.

Zoals je op bovenstaande foto kan zien werd helaas het zicht al snel minder. Toch zag je tussen de bomen door nog mooie vergezichten er was dus toch nog hoop.

Echter boven aangekomen was dit het uitzicht:

Links zou je de vlakten (los Llanos) van Aridane moeten kunnen zien en rechts het spectaculaire uitzicht over de Caldera de Taburiente. Dat was dus KMP. Wel werden we welkom geheten door een grote raaf die duidelijk gewend was om door wandelaars gevoerd te worden.

En na van een gezonde, edoch voedzame maaltijd genoten te hebben,

besloten we terug te keren over het zelfde pad als we zijn gekomen. Het rode deel, kaartje boven, wat we niet genomen hebben, hebben we overgeslagen vanwege het slechte zicht. We werden wel steeds gevolg door onze bedelende vriend.

We gaan deze wandeling zeker nog een keer doen, we willen het spectaculaire uitzicht toch nog een keer zien.

Gisteren zijn we over de rand van de Caldera via de Pico de la Nieve naar de Roque de Muchachos gelopen.

Omdat de laatste twee wandelingen zich voornamelijk in de mist hadden afgespeeld controleerde ik voor we gingen nog even op HD-meteo La Palma de weerkaarten die laten zien waar de zon wel en niet schijnt. Gelukkig lag de kraterrand helemaal in de zon.

We gingen met twee auto’s. We hebben John’s auto op de Roque (B) gezet en zijn met mijn auto naar het begin van de route gereden. Daar aangekomen was het knap fris.

Dus maar snel aan de wandeling begonnen.

Boven de boomgrens aangekomen bleek het toch mistiger dan gedacht.

Maar zo nu en dan kon je toch een blik werpen op de fabelachtige uitzichten die zich in de mist verscholen.

Maar optimaal was het verre van.

De natuur liet zich wel weer overal van haar mooiste zijde zien.

Hieronder zie je een soort slangenkruid, de Tajinaste, die alleen op La Palma voorkomt. Omdat deze zeldzame plant zo goed als verdwenen was is jaren geleden begonnen om deze te herintroduceren. Met succes, tegenwoordig staan ze overal en beginnen net in bloei te komen. Erg mooi.

Ondanks de aanlokkelijke blauwe luchten die we regelmatig zagen verdween de bewolking niet echt. Wel werd het op die momenten gelijk ook erg warm.

Dit was nog wel even een bijzonderheidje. De “Pared de Roberto”.

Deze parad of wel muur is super oud en ontstaan tijdens de vulkanische uitbarstingen die het eiland La Palma hebben gevormd. Die muur is meters hoog, behoorlijk lang en slechts een centimeter of 60 tot 80 dik. Dit soort muren loopt van de rand van de krater recht naar beneden.

Een legende zegt dat dit gat in deze muur is gemaakt door de duivel. Een jonge man kon zijn geliefde aan de andere zijde van de muur niet bereiken. Hij verkocht toen zijn ziel aan de duivel, die maakte als tegen prestatie het gat zodat Roberto naar zijn geliefde kon komen.

We zullen deze route nogmaals moeten lopen. De wolken bleven, tot vlak voor de Roque maar uit de Caldera omhoog komen zoals op bovenstaande foto te zien is.

Nog even een foto van de GTC, de Gran Telescopio Canaria, die bij de Roque staat. Deze telescoop met zijn spiegel diameter van 10 m behoort de de grootste telescopen in de wereld. Momenteel wordt een felle strijd geleverd met Hawaï om de TMT (Thirty Meter Telescoop) met een spiegeldiameter van 30 m! Ik las deze week dat er een kans is van 70% dat hij hier naar toe komt.

Corona beestjes.

Gisteren hebben we de tweede vaccinatie tegen COVID-19 gekregen. Bij de eerste injectie had ik er wat meer last van, nu lijkt het er op dat Ank wat meer last heeft. Haar arm is vrij gevoelig en ze voelt zich grieperig.

Volgende week krijgen we ons certificaat. Ook kan ik het van het internet downloaden maar dan moet ik eerst de Spaanse DigiD de ‘Cla@ve’ (sleutel) zien te verkrijgen en dat is nog even een dingetje.

Hersenspinsels 1

De voortgang van de vaccinaties in Spanje gaat beter dan ik Nederland. In Nederland zijn tot nu toe 6.101.272 injecties gezet dat is 17,9% van het totaal benodigde aantal. In Spanje is dat 19.048.132 wat overeenkomt met 20,3%. Deze cijfers komen van de officiële regerings websites. In Nederland zijn dat de geschatte aantallen voor Spanje de geregistreerde.

Maar niet getreurd volgens minister de Jong zijn er nu voldoende vaccins en gaan ze, na ingehaald te hebben in februari, en klaar te zijn voor de zomer, nu echt opschalen. Probleem is even dat blijkt, 14 maanden na de aanvang van de crisis en 5 maanden na levering van de eerste vaccins, dat hij 4.000 mensen te kort komt om de injecties te geven. Gisteravond in het nieuws! Maar hij gaat ze werven en opleiden ……….. Als me hier gevraagd wordt hoe het in Nederland gaat durf ik het haast niet te vertellen.

Mijn hersenspinsel hierbij is dat ik maar niet begrijpen kan hoe het mogelijk is dat in het Nederlandse nieuws van de week ook werd vermeld dat het nu echt goed gaat met de vaccinaties en dat Nederland nu hoger staat in de ranglijst, ik zag zelfs nog een vijftal plaatsen boven Spanje. Ik vraag me af wanneer er in Nederland iemand wakker wordt en ziet wat voor een organisatorische wanprestatie er geleverd wordt.

Bichos ofwel Gusanos negros (zwarte wormen)

Even ter herinnering wat een bicho is.

Die beestjes hebben de gewoonte om in het voorjaar als het heeft geregend tegen de huizen op te kruipen met honderden tegelijk. Het heeft nu zelfs de krant gehaald.

Gelukkig heb een goed middeltje er tegen kunnen krijgen. Gevolg is wel dat ze nu s’morgens dood op de grond liggen. Dus vegen!

Wat was er eerst de sprinkhaan of het graszaad?

Vorige week kwam ik deze meneer of mevrouw tegen.

Ik denk een larf van een sabelsprinkhaan. En een dag later dit

Opmerkelijk toch?

Termieten.

Naast het huis heb ik een schuurtje waar ik al mijn gereedschap heb en waar ook de hakselaar en zwavelspuit machine staat. Ik kan mijn kont er niet keren zo vol staat het er. Dus komt er een tuinhuisje waar ik die twee machines in wil zetten. Probleem is even dat op de plaats waar ik het schuurtje wil zetten een enorme boomstronk ligt. Die heb ik in stukken gezaagd. Ik wilde er brandhout voor de kachel van maken. Maar wat kwam ik tegen.

Juist, in Nederland niet zo bekend maar dit is een termiet. Nu die moet ik met mijn houten dakconstructie dus niet binnen hebben. Ik heb alle stukken dus goed ingespoten met het zelfde gif dat gebruik voor de bichos. Dat doe ik nog een keer en daarna voer ik het hout af naar het milieu platform.

Hersenspinsel 2

Ik droom de laatste tijd vrij veel. Voor mij is dat vrij raar. Een droom die ik nu al een paar maal heb gehad moet ik toch even vertellen. Ik ben daarin op Schiphol en moet naar de toilet. Ik zoek en zoek maar kan alleen gender neutrale toiletten vinden en ja ik ben niet gender neutraal dus, verder zoeken. Uiteindelijk wordt ik dan wakker. Wat ik me nu steeds maar afvraag is of ze op gender neutrale toiletten ook urinoirs hebben?

In de vorige blog schreef ik dat het aanvragen van de Spaanse DigiD nog even een dingetje was. Dat was niet juist het was een ding!

Aanvragen permanente NIE

Dat aanvragen van zo’n Número de Identificación Extranjero lijkt betrekkelijk eenvoudig. Op de site van de belastingdienst kan je dat doen. Het enigste wat je nodig hebt is je ‘residencia’. Maar wat ik ook probeerde ik bleef de volgende boodschap krijgen.

Op de site waar je je probeert te registreren laat het de volgende pasjes zien waar het mee zou moeten lukken.

Dat groene kaartje gebruikte ik maar er stond niet op dat het permanent was zoals in dit voorbeeld. Dus, na een paar dagen proberen met steeds het zelfde resultaat dacht ik dan heb ik dus dat kaartje daar boven kennelijk nodig. Dus alle formulieren (EX17) en benodigde kopieën geregeld en een afspraak gemaakt voor afgelopen vrijdag bij de vreemdelingen politie in Santa Cruz. We moesten daar toch naar toe want mijn rijbewijs moest verlengd worden. Dus via het onvolprezen internet afspraken (Sita previa) gemaakt en op naar de hoofdstad.

Nu dat was best spannend we hadden anderhalf uur tussen de twee afspraken en afspraken willen hier nog wel eens behoorlijk uitlopen. Bovendien liggen het politiebureau en het Departamento General de Tráfico aan beide uiteinden van de stad.

Bij de politie was het zo gepiept. Het gesprek begon echter met een grote schrik, de agent zei me: ”U heeft het verkeerde formulier ingevuld” Ik schrok me rot maar hij zei me vriendelijk u moet dit formulier (EX18) invullen. Hier doet u dat maar even.” Verbaasd vroeg ik hoe dat nu kon. Nu daarin was hij duidelijk: ”Engelsen zijn buitenlanders, Venezolanen zijn buitenlanders u, Nederlander bent Europeaan en burger van Spanje”. Nu dat vond ik hartverwarmend en even later stonden we buiten met onze permanente NIE.

Verlengen rijbewijs.

Daarna naar het DGT waar we een uur te vroeg waren. We probeerden het toch maar bij de man van de bewaking maar die was onverbiddelijk: “u kunt een volgnummer krijgen vijf minuten voor uw geplande afspraak.” Shit er was helemaal niemand en er waren best veel ambtenaren aan……wezig. Ank zei we gaan gewoon hier zitten wachten. Nu dat was goed gezien want binnen een paar minuten werden we al geholpen en ook dat was zo gepiept. Ik heb nu een formulier waarop staat dat ik een rijbewijs in verlenging heb en binnen twee maanden krijg ik mijn nieuwe. Dat is overigens precies het zelfde als mijn huidige maar met ESP ipv NL er op. We hebben het gelijk gevierd met een heerlijke lunch en een pint bij Chipi-Chipi.

Zaterdag ochtend om half zeven was ik wakker en dacht ik ga gelijk even die Cl@ve aanvragen maar wat ik ook probeerde het resultaat was en bleef.

Informatie gezocht via Google, via YouTube maar volgens mij deed ik toch alles echt goed. Me in allerlei bochten gewrongen maar het resultaat bleef het zelfde. Om half tien was mijn schone slaapster ook wakker en die zei zal ik het eens met mijn kaartje proberen?

Tot mijn grote verrassing lukte het haar gelijk. Ik ging helemaal door de grond. Haar reactie was simpel, je zal wel iets fout hebben gedaan. Nu dat deed de deur dicht, ik had het haar notabene net geleerd hoe ze het moest doen. Toen het zelf nog maar een keer geprobeerd ……… gelijk goed ook ik kreeg toen de mededeling dat de brief met de uitnodiging voor de Cl@ve me zou worden toegestuurd. Ik heb toen tien minuten grondig mijn hart gelucht.

Inmiddels heb ik van anderen begrepen dat het hen met de ‘tijdelijke’ NIE ook gewoon gelukt is om die Cl@ve aan te vragen. Ze zeggen wel eens dat Gods wegen wonderlijk zijn, nu ze kunnen niet tippen aan die van het Sede Electrónica.

Gisteren weer gewandeld samen met John. Het was deze maal mijn beurt om een wandeling uit te zoeken. Ik had op ‘Sederos La Palma, gekozen voor de Baranco Izcagua, parte alta. Het eerste deel van deze wandeling hadden we op 17 januari gelopen. Die wandeling was echt fantastisch mooi. Deze viel met de daardoor hoog gespannen verwachting wat tegen, veel minder spectaculair.

In het begin ging het gelijk best stijl omhoog.

Na een poosje werd het zo nu en dan best lastig, bomen over het pad en plaatsen waar het pad onder een lawine van stenen was verdwenen. Gelukkig niets wat met wat geklauter was op te lossen.

Toen we aan het eind van het slecht stuk kwamen bleek dat dit al bekend was en er was actie ondernomen. Er was een bord geplaatst met de tekst dat er kans was op vallend gesteente en dat het pad daardoor gevaarlijk was.

Er zijn daar wat hoger op de berg best veel wijngaarden en ook al erg lang getuige deze oude pajero waar nog een heel oude houten druiven pers in staat. Tussen de dikke houten balk met het gat en de grijze steen net voor Johns linker hand wordt dan een houten spindel geplaatst die als hij gedraaid wordt de kracht voor het uitpersen van de druiven levert.

Kennelijk zit er nog wat kostbaars in dit vervallen gebouwtje want de eigenaar het het goed afgesloten met maar liefst drie hangsloten. Dicht is dicht toch?

De natuur laat zich, ook nu weer, nog steeds op haar mooist zien.

De door Senderos La Palma geleverde route was niet echt nauwkeurig, het was zo nu en dan een echt zoekplaatje. Maar met de app van MapOut vindt je altijd een oplossing. Niet de allermooiste van onze wandelingen maar toch voldaan, we hebben onze beweging weer gehad, 12 km en 516m (vijf Domtorens Joke) omhoog en 519m omlaag.

Raadsel 1.

Dit is wat ik de laatste tijd zie aan de bladeren van de avocado bomen.

Maar ik kan niet vinden wat de oorzaak kan zijn. In de sinaasappel bomen zie ik wel deze wantsen.

Maar ja het moeten wel tover wantsen zijn om op die manier de bladeren van de avocado’s aan te tasten. Op advies van mijn consultant (moet je net zo zien als “mijn opticien”) heb ik zelfs s’nachts de bladeren bekeken maar niets gevonden.

Over de rand van de Caldera en naar Roque Palmero en raadsel 2.

Afgelopen zaterdag hebben we weer gewandeld. Het moest deze maal op zaterdag want ik wilde zondag de F1 van Monaco zien.

We zijn recht tegenover ons benzinestation in Puntagorda de berg op gereden om de volgende route te lopen.

Het begon al goed, tegen het einde van de weg vond John zijn Škoda het te stijl. De voorbanden kregen niet voldoende grip en begonnen te slippen.

Nadat John de auto een stukje achteruit had gereden en met wat hogere snelheid het nogmaals probeerde lukte het gelukkig wel.

Naast de parkeerplaats stonden deze prachtige Tajinastes. Vroeger waren deze zeldzame planten geheel verdwenen maar na herintroductie gedijen ze erg goed en tegenwoordig kom je ze overal tegen.

Vía een rotsachtig pad en een brede brandgang liepen we naar de krater rand. Dat was wel een warme tocht want toen we aan de wandeling begonnen was het door een calima al 25°C.

Op de volgende beelden vanaf de krater rand kan je de Sahara stof in de lucht goed zien. Weer eens wat anders als wolken.

Echt fascinerende uitzichten.

Het tweede deel van onze tocht was minder interessant. We liepen over de geasfalteerde weg langs de GTC (Gran Telescopio Canaría met een spiegel diameter van 10m)

Waarna we over de boomloze vlakten, we zitten boven de boomgrens, terug.

Het laatste deel liep door een dennenbos.

Hier viel me weer eens op hoeveel bomen er aan de onderzijde zwaar beschadigd zijn.

Weet iemand misschien wat er met die bomen gebeurd is?

Gisteren zijn we van de Mirador del Time naar de Torre del Time gelopen.

Een schitterende wandeling maar alleen voor mensen zonder hoogtevrees. Je loopt over de boven rand van de Baranco de Angustias en wordt getrakteerd op spectaculaire uitzichten. Als ik zeg over de rand dan bedoel ik ook letterlijk over de rand en zodanig hoog en dicht langs die rand dat ook ik zo nu en dan het gevoel kreeg van “oeps”.

Aanvankelijk was wel vrij fors stijgen maar over goed begaanbare paden met zo nu en dan glimp van wat er ons nog te wachten stond.

En dat je over de rand loopt was ook duidelijk want ook de andere kant op was het uitzicht ook goed.

Uiteindelijk kom je dan aan bij de Torre de Time.

Die ook een mirador, uitzichtpunt, heeft waar we ons middagmaal hebben genuttigd.

Met dit als uitzicht.

Dit was tevens het punt waarna we terug liepen naar ons uitgangspunt de Mirador del Tieme. Alleen …… nu liepen we echt over en langs het randje van de baranco zo’ 1.000 m lager. Ik zal er verder niet te veel meer over zeggen maar laat de beelden voor zichzelf spreken.

Grappig was nog even dit water verdeel punt wat we tegen kwamen. Hier wordt het water uit een grotere buis verdeeld naar de verschillende eindverbruikers.

Moe maar zeer voldaan kwamen we na 5,5 uur, 13 km lopen en 830 m stijgen en dalen weer aan bij de Mirador del Tieme waar we een heerlijk ijsje hebben genuttigd. Deze wandeling is een aanrader maar echt alleen voor geoefende lopers zonder hoogtevrees.

Ank gaat nooit mee. Reden daarvoor is dat ze last heeft van haar knieën tijdens het afdalen. De marathons die ze vroeger gelopen heeft waren wel een geweldige prestatie maar eisen nu wel hun tol. Ze heeft echter wel héél veel plezier van het FaceTime contact met onze jongste kleinzoon die ze nog niet live heeft kunnen knuffelen.

En hij vindt het ook leuk! Wat een lekker ding hé.

Voor alles een eerste maal.

Vorige week kreeg onze jongste nazaat zijn eerste schoenen.

En hij vindt ze lekker. Hij heeft zeker naar dat stompzinnige programma over chocolade gekeken.

klote week.

Vorige week zaterdag was een dag die je niet wilt meemaken. Zo’n dag die er niet zou mogen zijn.

S’morgens kregen we het bericht dat een van onze vrienden hier van een Duitse arts te horen had gekregen dat hij na een scan had gezien dat hij waarschijnlijk iets wat op uitgezaaide tumoren leek op zijn lever had. Hij moest zo snel mogelijk naar een specialist. Ik zat net op de rand van mijn bed. Ben je wel gelijk wakker.

S’middags hebben we naar de lifestream van de crematie van de dochter van Anky’s zus gekeken. Een week of drie daarvoor had ze te horen gekregen dat er kanker was geconstateerd en dat ze onbehandelbaar was. Nodeloos te zeggen wat er door je heen gaat als je tijdens die dienst haar dochtertje van negen de tranen uit haar ogen ziet wrijven.

Zondag was er geen wandeling gepland want ik wilde F1 kijken. Dat was best leuk tot vier ronden voor het einde. Gelukkig maakte Hamilton bij de herstart de fout van zijn leven die hem hopelijk zijn wereldkampioenschap kost.

Weersverandering.

Maandagavond veranderde de wereld. Het leek wel of we op een andere planeet zaten.

Waarschijnlijk werd dit veroorzaakt door de calima die de volgende dag als een hete deken over ons werd uitgerold.

Dat is allemaal tot daar aan toe maar het blijft ook s’nachts erg warm. Hieronder de temperatuur om 05:30 uur s’morgens.

Met de COVID gaat het goed op de eilanden. We hebben hier nog acht gevallen en niemand meer in het hospitaal. Vanaf vandaag beginnen ze alle mensen vanaf 40 jaar in te enten.

Covid

En vanaf gisteren kunnen we ons digitale COVID-19 certificaat downloaden.

Dat was zo gepiept.

Kiwi

In de tuin dachten we lang dat de Kiwi’s het niet hadden gered. Maar een week geleden werd de mannelijke plant wakker een begon ijverig te groeien.

Zijn echtgenote daar in tegen wordt wat later wakker. Schijnt meer het geval te zijn met echtgenotes.

Eindelijk heeft ze hem vast kunnen houden.

Mijn echtgenote zit in Holland waar haar grote wens eindelijk is uitgekomen. Dankzij FaceTime herkende hij haar meteen. Hij keek wel even raar zo van:”Hé oma is niet plat en er zit geen randje om.

Vanwege twee klote berichten vrijdagavond was dat weer zo’n dag die overgeslagen had mogen worden. Eerst het telefoontje dat de tuin en het dak van het huis van onze jongste dochter in Leersum zwaar waren beschadigd door de plotselinge zware storm en direct daarna het bericht van de vriend van ons die om gezondheidsredenen naar Nederland is gegaan die ons vertelde dat hij er rekening mee moet houden dat hij waarschijnlijk alvleesklierkanker heeft. Zaterdag dus met mixed feelings de volgende wandeling gaan doen.

Met spierpijn in mijn billen en kuiten schrijf ik deze blog. Maar deze wandeling is er een die op ieders Bucket List moet staan. Je vertrekt op punt B met een taxi, €12,50 pp, naar punt A. Van daaruit is het 17km weer terug naar punt B waar je auto staat. Ga je het doen zorg dan wel dat je goede niet te kleine wandelschoenen hebt. Het pad is doorgaans erg goed maar hoe aantrekkelijk bijna alleen afdalen ook lijkt het is een aanslag op je loopgestel en op je tenen als je schoenen niet goed passen.

Er rijden daar elke dag 8 taxi’s om de mensen naar boven te brengen. We stonden met 8 personen te wachten toen er een taxibusje aan kwam. Op mijn vraag hoeveel er per taxi werden vervoerd kreeg ik als antwoord: ”Vanwege COVID-19 maar 4 personen”. Dat busje vertrok echter en er kwam een stationwagen taxi waar we met zijn vieren in moesten. Verbaasd vroeg ik de chauffeur hoeveel mensen er normaal in die taxi werden vervoerd. Zijn antwoord was simpel:”Zes! Vanwege Corona zijn de twee stoelen in de kofferbak weggehaald”. Gelukkig was iedereen in de taxi ingeënt dus echt problematisch was het niet.

Halverwege omhoog stopt de taxi om je van het uitzicht te laten genieten. Het water stroompje daar beneden in het midden, daar lopen we straks.

De wandeling begint in een dicht bebost gebied met prachtige bomen.

Na vijf kilometer kom je bij dit prachtige beekje.

Vlak naast het bezoekerscentrum hebben we geluncht.

Deze opmerkelijke rots is de Roque de Idafe. In het verre verleden werd deze rots vereerd door de oorspronkelijk bewoners die in de Caldera woonden. Op het puntje van die rots werden dieren geofferd. Vraag je je wel af hoe ze daar boven op kwamen.

Na 10 km is er een afslag naar de Cascade de Colores. Zeker de moeite waard om te bekijken.

Hier kwamen we voor het eerst behoorlijk wat mensen tegen. Er lopen dus best veel mensen deze route. Je hebt daar niet echt last van. Door de gespreide toevoer met de taxi’s merk je dat niet echt.

Het laatste stuk is het wat minder interessante deel je loopt over de bedding van dat beekje die gezien de breedte ook wel eens een beek zal zijn.

Voor onze wandeling van gisteren door de ‘Vallei van het Hout’ vertrokken we vanaf de parkeerplaats van het Santuario de Nuestro Señora de Las Nieves. Dat ligt boven Santa Cruz en dus een eind rijden.

In het totaal 15 km en 780 m omhooog en omlaag.

Maar …… na een poosje kwamen we dit bordje tegen. ‘Wandelpad gesloten’. Mooi is dat, vorige week de route van internet gedownload, waar geen waarschuwing o.i.d. werd vermeld en dan sta je hier na bijna anderhalf uur rijden heb je dit. Buurtbewoners wisten niet wat er aan de hand was. Dus besloten we omdat we er toch waren maar eens te gaan kijken en ons verstand te gebruiken als we iets tegen kwamen.

De barranco is erg smal en er lopen veel waterleidingen doorheen.

De buizen voor die water leidingen waren helemaal in de rotsen uitgehouden en gelegd boven op de oude water kanalen uit de jaren vijftig.

Tot het einde van de barranco was er weinig aan de hand. De wandeling liep via een bospad over zo’ n acht kilometer langzaam omhoog. Wel verontrustend waren de boodschappen die in het stof op de waterleiding waren geschreven. Zowel in het Engels als in het Spaans werd aangegeven dat doorgang niet mogelijk was.

De terugweg liep door gangen die in de groten waren uitgehouwen en afgesloten door metalen deuren. Maar daar kon je toch nog langs dus voor een Noor en een Hollander niet echt problematisch.

Die gangen waren behoorlijk lang en op regelmatige afstanden waren er gaten in de wand gemaakt zodat er toch nog wat licht was.

Na een poosje was de gang ingestort. Maar zo te zien al wel erg lang geleden dus gingen we door.

Best spannend allemaal maar we kwamen er zonder problemen doorheen. De route werd daarna nog spectaculairder. Een erg smal pad in een erg steile helling

En ook een aantal keren land verschuivingen maar ook die waren niet echt onoverkomelijk.

Hieronder zie je hoe stijl het pad aan de linkerkant naar beneden loopt. Je ziet aan de houding van John hoe dat voelt als je daar loopt.

Weer een land verschuiving.

Dat pad veranderde in een bospad met een dikke laag dennennaalden. Dat lijkt makkelijk maar is erg glad, ik ben dan ook diverse keren op mijn kont geland en dan is die dikke laag naalden wel weer welkom.

Na een poosje kwamen weer zo bordje tegen ‘Sendero Cerrado’ maar nu voor de wandelaars in de richting waar wij vandaan kwamen. Zucht, onze nachtmerrie dat de afsluiting zou zitten vlak voor het einde van de wandeling en dat we helemaal terug zouden moeten bleek ongegrond en we konden in een naast de kerk gelegen bar van een ijsje gaan genieten.

Alles in aanmerking genomen moet ik zeggen dat je wel een erg getrainde wandelaar moet zijn om deze route te lopen. De staat van onderhoud is erg matig en mijn advies zou zijn, niet doen.

Nog maar eens deze indrukwekkende route. Voor mijn wandel maatje voorlopig zijn laatste want hij gaat voor een paar maanden terug naar Noorwegen.

Parkeren op het centrale plein van Don Pedro is geen probleem. Het is een langwerpig plein op een bergrug met aan de ene kant drie huizen en een dorpshuis en aan de andere kant een boerderij. Wel stom dat ik ben vergeten een foto te maken het ziet er best wel desolaat uit.

De wandeling begint direct vanaf dat plein. Na korte tijd kom je dan bij deze indrukwekkende, rauwe, diepe Barranco de Fagundo waar je doorheen moet.

Je gaat vanaf dat moment dan ook steil naar beneden.

En omdat we vroeg vertrokken waren liepen we in een heerlijk ochtend zonnetje. De andere kant van de barranco ligt hier nog in de schaduw. Je ziet er het pad waarover we straks weer omhoog moeten.

Dieper in de barranco wordt je stil van de grootsheid van de natuur.

Boven aangekomen ben je vlak bij El Tablado en wordt je weer getrakteerd op dit fantastische uitzicht. Nog even en dan zijn we bij het barretje van Femke voor een heerlijke café con Leche en een stuk taart.

En om elf uur stonden we voor de deur. Stom, stom, stom de bar gaat pas, en dat herinnerden we ons op dat moment ook, om half één open.

Dus maar weer terug en een nog schaduw rijk plekje gezocht voor de lunch.

Zo, de helft van de 10 km en de 745 m omlaag en weer omhoog zit er op. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik dit allemaal nog kan doen en dat is zoals afgelopen week maar weer pijnlijk duidelijk is geworden echt niet vanzelfsprekend.

De natuur wordt al weer langzaam steeds bruiner. De tuin niet want die krijgt water. Alles groeit en bloeit dat het een lieve lust is.

En deze staan te dringen om vannacht te gaan bloeien.

En deze Pitahaya heeft gisteren gebloeid. Onder bij de twee de al verlepte bloemen zie je dat mijn poging tot kunstmatige inseminatie zijn vruchten lijkt te gaan afwerpen.

Heden morgen is onze vriend, La Palma liefhebber en mede blogger (fincadepinto.nl) en na een kort ziekbed overleden. Teunis is 53 jaar geworden.

Enige jaren geleden hebben wij Teunis en zijn man Ruud leren kennen na een E-mailtje of ze eens langs mochten komen. Ze waren fanatieke lezers van deze blog en wilden ook naar La Palma komen. Nu dat kon en ze kwamen en ook naar La Palma.

Begin juni kreeg Teunis slecht nieuws er was iets op zijn lever geconstateerd. Hij moest maar snel met een specialist contact opnemen. De zondag daarna heb ik nog een uur of drie met hem zitten praten, joh je moet niet gelijk het ergste denken, wat kan zo’n arts nu zeggen na een scan op zijn praktijk, het komt allemaal vast goed. Maar Teunis bleef maar herhalen dat het niet goed voelde. Nu een kleine maand later is hij er niet meer.

Teunis, je laat een gat achter, je was een ontzettend aardige goedlachse man, Anky en ik zullen je missen.

Ik heb gisteren lang getwijfeld om te gaan wandelen, er was een calima maar de temperaturen waren nog zéér aangenaam. Dus toch maar op stap vanuit huis naar het ’Kruis van de Koningin’.

Vanuit huis loop je eerst door een prachtig pad.

Tot je bij de het oudste stenen gebouw van Puntagorda komt. de Iglesia San Mauro Abad. Geconstrueerd in het midden van de XVI eeuw. Ik ben geen kerk liefhebber. Maar dit is een prachtig kerkje. Geen overdreven pracht en praal maar stijlvol en zeer netjes. De moeite van een bezoek waard.

Gelijk daarna loop je een barranco in.

Beneden in de barranco is een bruggetje over een gort droge rivier bedding.

Met als je weer omhoog gaat een mooi uitzicht op het kerkje. Direct er tegenover staat de totaal vervallen pastorie waar naar verluid vroeger de inquisitie zat, best macaber.

Je loopt dan verder tussen de akkers tot je bij een Spaanse kas komt. De kassen hier zijn niet bedekt met glas, zou een beetje te heet worden, maar met gevlochten polypropuleen doek.

Als je dan door een gat kijkt zie je dit.

Je loopt dan verder over een slingerende landweg voor Cruz de Matos langs.

Links boven op de heuvel zie je Cruz de Matos.

Uiteraard kom je ook langs een barranco wand vol geiten.

Tot je bij de Cruz de la Reina komt.

Opmerking: De kleur van de zee varieert. Dit komt door de hoek van de zon ten opzichte van de camera. Daar kan je niet echt veel aan doen.

En zo ziet dat er uit van een afstandje.

En ja ik was er echt.

De terugweg was aanmerkelijk lastiger je moet zo’n 500 m omhoog en het werd steeds warmer. Toen ik om om twee uur thuis was was het inmiddels 28°C. Toch ben ik blij dat ik gisteren ben gaan lopen. Terwijl ik dit, om half twaalf, schrijf is het inmiddels 34°C.

Zoals ik in de vorige post al meldde werd het gisteren warm, erg warm.

De katten hadden het niet meer. Isabel bewoog gewoon niet meer. Als het nodig was deed ze één oog open en vlug weer dicht.

Zo warm dus. Maar daar bleef het niet bij vannacht zakte de temperatuur maar …. bleef het warm. Het was om half zeven gezakt naar …

Dat hebben we hier nog niet meegemaakt.

Ondanks de te snel drogende verf vermaakte Ank zich wel, als ze schildert vergeet ze alles.

Ik op mijn beurt had ook wat te doen, er moest een lekkage worden opgelost bij een vriend die momenteel in Holland is. Iemand had het ooit niet nodig gevonden om alle schroeven in een koppeling te zetten en precies op dat punt lekte het. De grote bouten moesten los om de uitlijning van de gaten te verbeteren maar waren met geen mogelijkheid meer los te krijgen. Dat heb ik gelukkig provisorisch kunnen oplossen door er twee kleinere in te zetten die net sterk genoeg waren om het lekken te stoppen.

Lekker zweten in het zonnetje.

Gisteren zijn mijn dochter, haar man, zoon en nieuwe (!) kleinzoon dan eindelijk aangekomen. Was nog even spannend want op het allerlaatste moment besloot Tui haar vlucht te annuleren. Gelukkig konden ze omboeken en met Iberia komen. Ze kwamen nu een dag eerder en gaan twee dagen later terug maar goed ik heb voor het eerst mijn nu al negen maanden oude kleinzoon in mijn armen kunnen houden.

Die omgeboekte vlucht had toch nogal wat consequenties. €500 meer, daar vlogen we vroeger met zijn tweeën voor op en neer, en geen huurauto te krijgen noch voor de dag eerder, noch voor die twee dagen langer. Er was géén auto beschikbaar. Dat laatste kon uiteindelijk weer wel voor het luttele bedrag van €595…….. zeker besloten om er ergens maar een te stelen.

Dus beste mensen NOOIT HUREN BIJ SIXT die hebben hier niemand en laten het over aan topcar. Topcar levert geen enkele service en zijn zo flexibel als de deur van het provinciehuis in s’Hertogenbosch. Wat een boevenbende.

En daar bleef het niet bij. We moesten dus na gisteren, vandaag weer naar het vliegveld nu om de huurauto op te halen en wat bleek. Toen we er waren kwam ook de gecancelde vlucht van Tui aan !!!!

Ik naar de Tui balie. Daar stond een meneer in een Tui pakje die helemaal zenuwachtig werd van mijn verbolgen betoog. Hij stotterde:”Ja maar we mogen niemand meenemen. Het vliegtuig komt alleen mensen ophalen.”

In wat voor wereld leven we nu. Tui cancelt zijn vlucht en stuurt een leeg vliegtuig naar La Palma en mijn dochter komt zonder een enkel probleem, nu ja op €500 extra na dan, met een andere maatschappij naar La Palma.

Maar mijn kleinzoon is er.

Dat geknoei heeft hij van zijn oma.

Onze dochter met haar familie zijn dus goed aangekomen en als gevolg maakt onze broodmachine overuren. We waren gewend om de andere dag een brood te bakken nu is dat vaak twee maal per dag. Leve de zonnecellen.

Bovendien kwamen ze mooi op tijd voor de verjaardag van mijn bezige bijtje.

Wat we weer met een overheerlijke maaltijd bij Frangipani hebben gevierd.

Onze oudste kleinzoon vermaakt zich uitstekend met zijn kleine broertje.

En Tieme vindt zijn grote broer helemaal geweldig.

Een andere van zijn bezigheden is het vangen van gekko’s. Hij geeft ze allemaal namen, dit is Ricardo.

Ik ben intussen nog steeds bezig met de bestrijding van het Monsterkruid. De lieftallige bloemetjes.

Maken zaden.

Die de irritante eigenschap hebben overal aan vast te gaan zitten en je tegelijk te prikken.

Bovendien overwoekert het alles zoals hier onder de sinaasappelboom.

Mijn schoonzoon die de zonsondergang fotografeert.

Onze jongste dochter komt in oktober. Momenteel is ze op vakantie in Domburg waar ze deze prachtige foto van haar jongste nam.

Bezoek

Gisteren zijn onze dochter en haar familie weer teruggekeerd naar Nederland. Het waren 17 drukke dagen. Van twee naar zes personen is best wel druk.

Maar ondanks de drukte was het erg gaaf om die kleine te zien spetteren.

Corona

Goed nieuws, met het aantal Corona gevallen op La Palma gaat het gelukkig weer de goede kant op. Na een plotselinge uitbraak (verjaardag vierders die naar een discotheek gingen) liep het aantal gevallen zéér snel op naar de 180 gevallen. Gelukkig zakt het nu weer snel is dat weer gedaald naar 57.

Slecht nieuws. Voor het eerst sinds de aanvang van de pandemie zijn er nu vier ziekte gevallen in Puntagorda.

Avondrood

Ik probeer al enkele dagen een time-lapse te maken van een mooie zonsondergang. Moet ik eigenlijk niet doen want dan zijn ze er niet. Dit was gisteravond.

Er schijnt een Calima te komen dan zijn ze over het algemeen wel mooi rood. De aanhouder wint.

Er is weer een calima en wat voor een. Het werd de afgelopen dagen 33°, 39°, 41° en vandaag zelfs 42,6°C. Vandaag stormde het bovendien, windstoten tot 60 km/u.

Tazacorte was het middelpunt van deze hitte. Vanochtend was het er om 6 uur nog 41°

En als je naar onderstaande plaatje voor vanmiddag kijkt begin je spontaan te zweten.

We hebben geen airco maar onze plafond ventilatoren draaien overuren.

Zodra het kan gaan alle ramen wagenwijd tegenover elkaar open. Ook daardoor zie je waaruit een calima bestaat, super droge Sahara lucht, maar ook zand. Op de stofdoek hieronder zie je het resultaat van 60cm aanrecht stoffen.

Door die droge lucht, een luchtvochtigheid van 6%, drogen de bladeren aan de avocado bomen.

Een ander ‘probleempje’ van die droge lucht en de harde wind is brandgevaar. Vanmiddag was het dan ook zo ver. Brand bij El Paso. Ik zag de helikopters vertrekken en binnen no time een app je:Hans het is zo ver, brand bij El Paso”.

In eerste instantie bleek het wel mee te vallen.

Maar de brand is nog steeds niet onder controle en is inmiddels op geschaald naar niveau 2.

En zojuist hebben de vlammen Los Llanos bereikt en zie ik tot mijn grote schrik dat er nog sprake is van brandstichting ook.

Er lopen een hoop ziek geesten rond op deze aarde.

Avocado’s en de laatste calima.

Nog even over de laatste calima. De 43°C met windsnelheden tussen de 30 en 50 km/u hebben behoorlijk wat schade opgeleverd aan de avocado bomen. De bladeren droogden aan de bomen. Nu ziet het er op veel plaatsen dus zo uit.

Van mijn mijn consultant bij Cocampa heb ik een aantal tips gekregen wat te doen. Dus aan de gang volgende week.

.

Molinos de Bellido

Gisteren hebben we een wandeling gemaakt met de La Palma bloggers. Voor de verandering half stad en half natuur. Ook erg leuk.

We vertrokken uit Santa Cruz. Probleem is hier wel het vinden van een parkeerplaats.

Maar de boulevard hier is, op sommige plaatsen, erg mooi.

Na een stukje omhoog wordt je beloond met een prachtig uitzicht over onze hoofdstad.

Zie je in het midden die blauwe walm boven de energiecentrale? Daar is niets meer van mij bij!

Hierna loop je aan de noordzijde de barranco de Bellidos in.

De bodem van de barranco is geheel bebouwd. Het laatste gebouw is echter het vermelden waard. Het heeft namelijk op de vijfde verdieping een voetbalveld.

Dat voetbalveld moest dus goed worden bestudeerd. Maar deze door de groep benoemde senior deelnemer had toch ernstig het gevoel dat de junioren het meer deden om uit te rusten.

Na het hoogste punt na 312 m stijgen gepasseerd te hebben liepen we op ons gemak terug naar Santa Cruz.

Waar we op de boulevard van een heerlijk ijsje hebben genoten.

Het einde van een tijdperk.

Wij hadden altijd een servies met het onderstaande motief.

Erg leuk. Een nadeel was dat als je soep in een bord deed dat het net leek of er een haar in je soep zat. Die opmerking hebben we dan ook erg vaak gehad. Aan eenieder die zich dat nog herinnert kan ik zeggen dat dat niet meer gebeurt.

Het vogeltje en zijn kooitje waren op veel borden zo goed als verdwenen en bovendien hadden we nog maar vier platte borden. Bovenstaand servies is dus uit de roulatie en vervangen.

Een mijlpaal, dit ontving ik gisteren van WordPress.

Begin juli is het aantal besmettingen met COVID-19 omhoog geschoten nadat een groep mensen na besmet te zijn geraakt op een feestje naar een disco gingen. Tot op dat moment waren we zo’n beetje het beste jongetje uit de klas. Maar gelukkig is dit nu weer gezakt naar slechts 14 gevallen.

Op dat moment waren er ook voor het eerst sinds de aanvang van de pandemie vijf gevallen in Puntagorda. Die zijn gelukkig weer beter.

Niveau 1 betekent dat alles weer ‘bijna’ normaal is er moeten alleen nog mondkapjes worden gedragen in openbare ruimtes.

Dat gaat dus goed. Wat minder is de hoeveelheid schade ten gevolge van de enorme hitte en wind van vorige week.

Raar ding die natuur. Dat bleek ook vanochtend. Wij hebben nooit een zonsopgang want daarvoor moet je aan de andere kant van de berg zitten. Wel was vanochtend deze bijzondere wolk te zien.

Buitenlanders in Puntagorda.

Wij zijn er van overtuigd dat we hier in Puntagorda op het mooiste plekje van La Palma wonen en vandaag stond in de krant dat we niet de enigste zijn die daar zo over denken.

Puntagorda is de gemeente met het hoogste percentage buitenlanders.

Maar liefst 27,14% van de 2203 bewoners van Puntagorda is buitenlander.

Krijgen we een vulkaanuitbarsting?

Het gebeurt regelmatig dat er seismografische activiteit wordt gemeten. Dat is niet vreemd, het eiland is tenslotte een grote vulkaan. Maar nu is het voor het eerst in jaren toch wat spannender. We zijn overgegaan naar alarm fase geel. Volgens de president van La Palma moeten we ons niet ongerust maken het betekent alleen dat de seismologen extra waakzaam zijn.

De groene pijl geeft aan waar wij wonen, de gele waar momenteel de verhoogde activiteit wordt gemeten. Maar die activiteit komt volgens de berichten van vanmiddag omhoog. Waren de trillingen eerst op een diepte van 10 tot 30 km vanmiddag werd er een waargenomen op slechts 5 km.

We moeten ons dan wel niet druk maken maar vanmiddag kregen we wel de vragen van vrienden die in die buurt wonen of in geval van uitbarsting Casa Demetria vrij was. Grapje, maar toch. Hitte brand en nu nog een vulkaanuitbarsting? Je kan je maar ergens druk om maken.

Barlovento.

Barlovento met, 6,49% buitenlanders, in het noord oosten van het eiland daar zitten wij nu een paar dagen. We zijn daar over het alom geprezen weggetje met de tunneltjes naar toe gereden.

En de uitzichten zijn schitterend.

Zie je die grote hijskraan hieronder? In het midden van het weggetje in de diepte eronder , zoom maar even in heb je gelijk een indruk van de diepte waar je over uitkijkt.

Wij maken ons (nog) niet druk wij zijn in het zéér rustige plaatsje Barlovento.

Morgen gaan we wandelen.

Na de alarm fases voor, de COVID, de hoge temperaturen en het brandgevaar nu dus een gele voor de extra aandacht voor de seismische activiteit onder La Palma. Tot nu toe waren de trillingen nog te diep en te zwak maar het worden er steeds meer en ze worden heftiger. Vanochtend al vroeg kregen we een appje van onze vrienden die in het gebied van de gele alarmfase wonen. Ze melden dat ze wakker werden van de trillingen en dat alles in huis stond te rammelen. Dat stond dan ook even later in de krant.

Maar ja wij zijn op vakantie en zijn vandaag een rondje Barlovento gaan lopen. Nu ja het werd een rond, 11,5 km met een hoogte verschil van bijna 400 m.

Ik geef er niet te veel commentaar bij bekijk de foto’s maar.

Het was een prachtige wandeling en zoals dat hoort kwamen we moe maar voldaan weer terug bij ons hotel.

Het gespreksonderwerp op La Palma momenteel is de mogelijke vulkaanuitbarsting. Waar je ook komt daar heeft men het over. Alle deskundigen rollen over elkaar heen om te zeggen dat we ons geen zorgen hoeven te maken.

Maar in “Spanje vandaag” lees ik net dat de heer Luca D’Auria, directeur en verantwoordelijke voor de supervisie van de vulkanische activiteiten (Invulcan) heeft gezegd dat La Palma zich moet opmaken voor een vulkaanuitbarsting.

Feit is in ieder geval wel dat de bodem in beweging is, zie onder.

In de rode gebieden is de bodem 6 cm omhoog gekomen en in de blauwe evenveel omlaag gegaan. Het epicentrum van alle bevindingen ligt in het onderste rode gebied.

De eerst grappen worden inmiddels ook al gemaakt.

“De vulkaan komt omhoog op de nieuwe rotonde in Los Llanos dus hoeven ze hem niet meer te asfalteren.”

(Er wordt een nieuwe rotonde in Los Llanos gemaakt en dat gaat erg traag door gebrek aan afvalt en dat irriteert veel mensen.)

Even wat feiten op een rijtje met betrekking tot de huidige status van de mogelijke vulkaanuitbarsting op La Palma.

Onderstaande figuur toont de aardbevingen uit de meest recente geschiedenis op La Palma.

De huidige seismische activiteit is na jarenlange stilte in 2017 begonnen. Een week of twee geleden werd het echter ineens veel serieuzer. Tijdens deze laatste periode van seismische activiteit zijn er in een week tijd 20.650 aardbevingen waargenomen op dieptes van 30 tot 1 km, met een kracht tussen de 1 en 3,6 op de schaal van Richter. Ze werden deze maal ook door de bevolking gevoeld. Ze werden dus ineens veel sterker.

De bodem van La Palma is zo’n 10 cm omhoog gedrukt als gevolg van de druk van de lava.

Er worden kleine land verschuivingen veroorzaakt door al dat ge beweeg en getril.

En er zijn ook scheuren in het landschap ontstaan.

De laatste twee dagen lijkt het dat de kracht van de lava is gestabiliseerd. De rust is dus een beetje teruggekeerd. Maar men blijft alert zoals is vastgelegd in de gele alarm fase.

Geologie studenten uit heel Europa smullen hier van. Veel realistischer kan je je praktijkles niet hebben, toch?

Na een periode van relatieve rust is de seismische activiteit toch weer toegenomen. Ook wordt er nu gewaarschuwd dat er aardverschuivingen kunnen optreden en rotsen naar beneden kunnen valen in het gebied van Tazacorte tot El Remo, aangegeven door de gele pijl.

Op de bovenstaande foto is ook goed te zien hoeveel vulkanen er zijn. Er is een spectaculaire wandeling, de Ruta de volcanes, door dat gebied waarbij je over de rand van veel van die vulkanen wandelt.

PEVOLCA, Plan de Emergencias Volcánicas de Canarias, de instantie die verantwoordelijk is voor de gang van zaken heeft de bevolking gevraagd om zodra er iets raars wordt waargenomen, abnormale water temperaturen, vreemde geuren, raar gedrag van dieren, zwaardere trillingen met scheuren in de

Probleem is en blijft dat men niet precies kan zeggen of en waar en wanneer er een eruptie zal plaatsvinden. Intussen zijn er voorlichtingsbijeenkomsten voor de betrokken in de meest waarschijnlijke gebieden geweest.

Men heeft gezegd dat het erg waarschijnlijk is (es muy probable) dat er een eruptie gaat plaatsvinden maar dat ze nog steeds geen zekerheid hebben.

“Es muy probable” zegt m.i. echter veel. Ik heb eens een Spaanse lerares gehad die zei dat je bij uitspraken van Spanjaarden moet opletten op het gebruik van het werkwoord ‘zijn’. Daarvoor heeft men hier twee werkwoorden n.l. ‘ser’ en ‘estar’. Als een Spanjaard iets beweert en zeker is van zijn zaak gebruikt hij onbewust!, ‘ser’ wat hier is gebruikt. Is hij dat niet dan gebruikt hij ‘estar’. In dat geval zouden ze dan hebben gezegd “esta muy probable”.

We zitten er live naar te kijken op de TV. Bizar.

Vanmiddag dus naar mirador El Tieme gereden en toen was er, buiten véél mensen, niet veel te zien.

Op de TV is dat echter een ander verhaal.

Er zijn op dit moment al een achttal verschillende uitbraken ontstaan en zojuist weer één. De tranen schieten in je ogen als je de lavastroom huizen ziet verwoesten. Vooraf zei men dat het wel mee zou vallen. Ik ben benieuwd of men dat nog steeds denkt.

De Duitse gast die van het vliegveld onderweg is naar Casa Demetria scheef net:”Ik heb nog nooit zoiets verschrikkelijks gezien wat tegelijkertijd zo mooi is.”

We hebben hier een groepje ‘Bloggers La Palma’. We hebben samen drie blogs ‘Hans en Ank op La Palma’, ‘Palmera Anne’ en ‘Finca Paraíso’. We hebben elkaar leren kennen, hebben samen gegeten en zijn samen gaan wandelen. Een gezellige groepje mensen. Nu wil ik graag een kaarsje voor mijn mede bloggers branden.

Mijn mede bloggers wonen namelijk in het gebied onder de net uitgebarsten vulkaan.

Karel en Marja in El Paraíso en Tom en Anne in Todoque. Karel en Marja zijn op dit moment op de terugweg uit Holland en Tom en Anne hebben zojuist te horen gekregen dat ze hun huis uit moeten.

Dat laatste omdat er een kaartje is verschenen met daarop de mogelijk voortgang van de lavastroom. Karel en Marja wonen hierop bij de zwarte stip en Tom en Anne bij de blauwe. De zwarte pijl geeft de huidige loop van de hoofdstroom van de lava weer.

Karel, Marja, Tom en Anne wij voelen een enorme spanning dat moet niet te vergelijk zijn met wat jullie voelen. We kunnen weinig voor jullie doen maar daarom dit kaartjes bij Peerke Donders.

Net een app je gekregen van Karel en Marja. Een vriend heeft met een verrekijker, het hele gebied is hermetisch afgesloten door de politie, kunnen zien dat hun huis er nog staat.

Deze namen eikel heeft in de onderstaande blog diverse keren Ton i.p.v. Tom geschreven. Sorry Tom.

Ik ben altijd vroeg wakker. Maar toen ik vanochtend om 06:30 uur mijn tablet aan zette en de digitale krant El Time opende was ik niet alleen wakker maar direct in een totale shock. Deze krant opende met een foto van een lavastroom die bij een huis aankwam en het hek al had geconsumeerd. IK KENDE DAT HUIS, het was dat van onze blog vrienden uit de wijk El Paraíso waar we een week of wat geleden nog zaten te BBQ’en. VERSCHRIKKELIJK om dat te zien. Om privacy redenen toon die foto niet ik vind het te schokkend voor hen. Zijn niet alleen hun huis kwijt maar hebben nu een stuk grond met daarop een vijf meter dikke lava laag.

Gisteravond zijn we na veel getwijfeld te hebben toch maar even gaan kijken naar de op dat moment nog acht mondige vulkaan. Nu, we waren niet alleen, ik heb het op maandagavond op 23:00 uur nog nooit zo druk gezien. Wat we zagen was toch nog veel indrukwekkender dan alle beelden op de TV. Een enorme vuurzee, gloeiende stromen lave en het bijbehorende gebulder van de vulkaan.

Twee door mij genomen foto’s.

Vanochtend moesten we naar Los Llanos. Het leven gaat toch door en boodschappen moeten toch worden gedaan. Het leven in Los Llanos leek gewoon zijn gang te gaan maar toch hing er een bedrukte stemming. Op het terras bij de kiosko zat iedereen naar de TV te kijken.

Wat ook nog gezegd moet worden is dat de autoriteiten perfect zijn voorbereid en dat het rampenplan perfect werkt. De evacuaties lopen goed georganiseerd, het gebied is afgesloten, de opvang is geregeld en op de tv zie je zelfs dat de politie bezig is met het redden van vee en huisdieren. Ook de activiteiten van de vulkaan die sinds deze morgen negen monden heeft worden nauwlettend in de gaten gehouden. De zee voor de kust is afgesloten omdat er giftige gassen kunnen ontstaan als de lava in zee stroomt wat vanmiddag wordt verwacht. Op Tenerife staan diverse blusvliegtuigen klaar voor het geval er bosbranden uitbreken. Via de Canarische TV wordt de bevolking voortdurend op de hoogte gehouden van de voortgang. Voor zover ik kan beoordelen een 10 met een griffel. Zelfs de president van Spanje heeft zijn reis naar de VS uitgesteld en is al sinds gisteren op het eiland.

Karel en Marja héél veel sterkte in de komende moeilijke tijd.

De lavastroom is aangekomen in Todoque. De stroom vernietigt het ene huis na het andere. Hieronder zie je dat de stroom uitkomt bij het groene huis in het centrum van het stadje.

Als je wilt wilt zien hoe dat afloopt klik dan op de volgende link.

https://fb.watch/8b4qCQUpuB/

Onze Belgische vrienden wonen ca. een kilometer verder net iets rechts van de stroomrichting. Maar ja wat gaat de lava doen?

Vanochtend ben ik vroeg naar El Time gegaan om foto’s te maken. De vulkaan ging nog steeds als een razende te keer.

Er was ook een filmploeg bezig van het Spaanse TV station TV3 aan het werk.

De verslaggever praatte als een waterval.

Zo nu en dan onderbroken door enorme explosies van de vulkaan.

De as begint nu ook hier te vallen, de wind stond voor ons gelukkig nog steeds gunstig. Deze stof schijnt overigens wel erg ongezond te zijn. Er wordt continu voor gewaarschuwd.

Inmiddels zijn er door die as al verschillende vluchten geannuleerd o.a. van TUI. Ook zijn er al 285 huizen verwoest, hoe lang gaat dit nog duren?

Dat is wat onze gast schreef over wat hij zag toen hij zondagavond onderweg was van het vliegveld naar Casa Demetria. Hij had het niet beter kunnen omschrijven.

Beautiful.

Dat is het alleen als je er niet direct bij betrokken bent. Deze ‘once in a life time’ uitzichten zijn adembenemend. Dit is hoe het er uit zag vanaf de Roque de Muchachos.

Terrifying.

Op de onderstaande kaart is de flow van de lava van de afgelopen drie dagen te zien. In het gele cirkeltje wonen onze Belgische vrienden.

Het lijkt er op dat de lavastroom van de vulkaan die zondag 19 september on 15:15 uur uitbarstte toch wat langzamer voortkruipt en bovendien naar het zuiden (beneden) afbuigt. Wij duimen er voor. Maar ze mogen niet naar hun huis en moeten afwachten. Terrifying!

Dat was wat ik dacht toen ik vanochtend mijn plaats en de zonnecellen probeerde vrij te maken van een dunne laag as/fijn stof.

Dikke wolken stof vlogen van mijn zonnecellen toen ik ze schoon blies met mijn bladblazer met op de achtergrond het gerommel van de immer actieve vulkaan. Hoeveel last moeten de mensen wel niet hebben die dichter bij de vulkaan wonen. De wind komt hier niet eens uit die richting!!! Van het pad voor Casa Demetria heb ik ca. 2 kg stof gehaald en geheel volgens de geldende instructies in de vuilnisbak gedumpt.

Wat een geluk hadden wij dat we 7 jaar geleden uiteindelijk niet voor de regio hebben gekozen waar zich nu het enorme drama ontvouwt. 350 huizen zijn al van de kaart geveegd.

Er is weinig meer nieuws te melden dan dat de vulkaan inmiddels een hoogte heeft bereikt van 250m en dat alle vliegverkeer stil is gelegd. Niet zozeer vanwege de stof in de lucht maar vanwege alle vulkaan as op de landingsbaan. Ook was in het nieuws dat deze vulkaan veel sterker is dan de Teneguía, onderstaande foto, die in 1971 uitbarstte.

Gisteravond was de vulkaan nog volop actief. Ik was weer even op El Time omdat ik niet tevreden was met de vorige foto’s. Deze geven de werkelijkheid veel beter weer. Jammer dat er geen geluid bij is

Maar vanochtend was het ineens over, de rook verdween en het werd dodelijk stil.

Maar de experts waarschuwden, hij is zich weer aan het opladen en deze maal hadden ze, vooraf, gelijk.

Voorlopig vooral rook en minder lava. Maar men wacht toch in spanning. Het schijnt namelijk zo te zijn dat hij nu ook op een heel andere plaats kan uitbarsten. Bovendien zijn er trillingen waargenomen bij Fuencaliente op het zuidelijke puntje van het eiland waar de voorlaatste uitbarsting in 1971 plaats vond. Men wacht in spanning.

Wel was er een leuk momentje vanochtend. We zaten naar de Canarische TV te kijken, iets wat we veel doen de laatste tijd toen we ineens het volgende zagen.

De groene markering geeft aan waar het huis van onze Belgische vriend zich bevind tov de lavastroom. Voor het moment hoopgevend.

Ik schrijf deze blog met op de achtergrond het geluid van de nog immer lava spuwende vulkaan. Dat geluid moet je zien als dat van een straalvliegtuig dat je wel hoort maar niet kunt zien en dat terwijl wij er hemelsbreed 18 km vandaan wonen.

Inmiddels beginnen er zich meer en meer trillingen voor te doen bij Fuencaliente op de zuidpunt van het eiland. Dat zou er op kunnen wijzen dat er zich in die omgeving ook nog een vulkaan zou kunnen ontstaan. Dat schijnt ook weer ‘normaal’ te zijn. Afwachten.

Zoals al wel bekend zal zijn heeft de lavastroom eergisteren om een uur of elf s’avonds de zee bereikt en is daar in zee gestort. Onderstaande foto’s geven dat weer. Het laat ook goed zien waarom een van de vele bijnamen van La Palma het steilste eiland ter wereld is.

De lava heeft daarvoor een afstand van 6 kilometer (hemelsbreed) afgelegd en inmiddels een nieuw schiereiland gevormd.

Die landtong heeft inmiddels een grootte van 10 hectare (100.000 m2) bereikt.

De TV staat hier bijna continu op RTVC, de Canarische televisiezender. maar omdat er niet zo veel nieuws te melden valt begint hier inmiddels het virologen effect op te treden. Dit betekent dat er nieuws moet worden gemaakt of gezocht. Dat was ook heel sterk zo op de Nederlandse TV tijdens de Corona crisis. Volgens mij was het zo dat, naarmate de tijd vorderde en er geen echt nieuws te melden was, de redacties van de verschillende TV programma’s hun eigen idee over het nieuws hadden en daar dan een viroloog bij zochten om dat te bevestigen. Ik heb inmiddels geleerd dat er net zoveel vulkanologen als virologen zijn. En net als de virologen hebben zo ook allemaal hun eigen mening.

Vandaag moesten we naar Los Llanos want Ank had een afspraak bij de kapper. Bij El Time was het uitzicht ronduit indrukwekkend.

In Los Llanos was veel meer as gevallen dan bij ons. Het heet as maar het lijkt meer op zwart zand. Het geluid van de bulderende vulkaan was alom aanwezig en best wel angstwekkend.

Ook bij de kapper werd uiteraard maar over één ding gepraat.

Zelfs kinderen passen zich aan ze dragen mondkapjes en een paraplu tegen het vallende as.

Ook Ank had een paraplu meegenomen.

In de Trocadero, een groot winkelcentrum hier, hebben gezellig een bak koffie gedronken met onze Belgische vrienden Tom en Anne. Je zat daar onderdak, normaal niet zo belangrijk maar met al die vallende troep wel lekker.

Na de koffie zijn we naar Montaña Laguna gegaan, net buiten het geëvacueerde gebied. Daar vandaan zou je hun huis moeten kunnen zien als het er nog stond tenminste.

Nu dat was gelukkig wel het geval. Onder de groene pijl staat het. Het geluid op de plek was ronduit overdonderend. Luister naar de onderstaande geluidsopname.

Maar de zorgen blijven echter. Vandaag heeft zich weer een nieuwe mond gevormd die meer naar het noorden een nieuwe lavastroom voedt. Ongelofelijk ze leven al bijna 14 dagen met die onzekerheid, elke avond naar bed gaan met het idee, zou mijn huis er morgen nog staan?

Op de terugweg een hamburger gegeten met een afgedekte caña (tapbiertje). Niet tegen vliegen of wespen maar tegen de immer vallende as, ook een nieuwe ervaring.

Eerst even wat anders. In november van het vorig jaar ging een van de agave soorten die in de cactus tuin voor Casa Demetria staat plotseling bloeien. ik zeg plotseling omdat ik net daarvoor al zijn ‘ kinderen ‘ die aan zijn voet begonnen te groeien had verwijderd. Het waren er te veel en daardoor zag het er niet uit.

Als dit soort succulenten gaat bloeien dan weet je dat dat het begin van het einde is. Ze gaan daarna dood vandaar al die kinderen aan de voet.

Omdat hij dus helemaal aan het afsterven was heb ik hem verwijderd en naar zijn laatste rustplaats gebracht een barranco hier in de buurt.

Maar ……. na afzagen zag ik dat hij nog niet echt dood was.

Terug naar ‘El monstruo’ zoals de vulkaan in de pers wordt betiteld.

Donderdagavond zag ik de rookkolom boven de heuvels uit onze richting uit komen. Ik dacht:”Shit nu gaan ook wij as krijgen.”.

En ja hoor vrijdag een beetje en gisterochtend kon ik aan de gang. Eerst met de bezem geprobeerd maar dat was geen doen, probeer maar eens een laag zand weg te vegen. Bovendien gaf het enorme stofwolken. Dus dan maar met een oude stofzuiger. Dat werkte als een beer.

Maar ja ……

Normaal heb ik het niet zo op met de deskundigen. Het zijn er te veel en ze hebben allemaal een andere mening. Maar als zowel het el Instituto Geográfico Nacional (IGN) en el Instituto Volcanológico de Canarias (Involcan) bovenstaande beweren dan vrees ik dat, dat je toch wel te denken geeft.

Inmiddels gaat de vernietigende kracht van de lava gewoon door. Er is al een enorm schiereiland gevormd, ik geef geen grootte te veel verschillende waarden, en nu is ook de infrastructuur voor de beregening van de bananen definitief aan gort. La Palma is voor 40% of 60% (kies maar) afhankelijk van de bananen teelt. De ramp wordt dus langzaam maar zeker steeds groter.

Een ‘deskundige’ heeft gezegd dat de hoeveelheid lava al twee maal zo veel is als die van de laatste uitbarsting van de Teneguia en dat in de helft van de tijd.

En wat zal El Monstruo ons nog meer gaan brengen?