Wandeling naar Las Salinas.

Zaterdagavond had ik na een lekker etentje een bak koffie gedronken. Dat had ik niet moeten doen want dan slaap ik slecht. S’nachts lag ik wakker en dacht ik aan de geplande wandeling van de volgende dag. Las Salinas, de zout vlakten, was ons doel en dat bracht mijn gedachten weer terug naar de Dominikaanse republiek waar wij begin 80’er jaren woonden. Wij leerden daar Cees en Eveline kennen waar we sindsdien bevriend mee waren. In die tijd gingen we graag naar de Dominikaanse ‘Las Salinas’ waar we vele mooie uren op het strand hebben gezeten en hebben gedoken. Eveline is ons vorig jaar april helaas ontvallen. Ik had het vermoeden dat ik nog wel vaker aan haar zou denken die dag.

Zondagochtend John opgehaald en na een uur en een kwartier kwamen we aan bij het startpunt van onze wandeling naar Las Salinas.

Toen ik mijn telefoon pakte om de route-app te starten zag ik dat ik een Whatsapp van Cees had ontvangen, toen ik die opende kreeg ik het volgende te zien.

Dat kwam binnen als een mokerslag. Toen wij begin jaren tachtig in de Dominicaanse republiek woonden gingen wij met Cees en Eveline vaak naar Las Salinas om te duiken. Op onderstaande foto zie je hen samen op het strand van Las Salinas.

Eveline is tijdens die wandeling nauwelijks uit mijn gedachte geweest.

Onze wandeling liep door het buitenaardse landschap die de laatste vulkaanuitbarsting van de Tenegia eind 1971 op La Palma heeft achtergelaten. Ik besteed niet al te veel woorden aan deze schitterende wandeling. De foto’s van het fascinerende landschap spreken voor zich zelf.

Het laatste stukje van de wandeling was erg zwaar. Het was erg stijl, zie foto, door het fijne gruis waar we op liepen zakte je elke stap omhoog ook weer 10 cm naar beneden.

We hebben 11,1 km gelopen, 631 m omlaag met een maximaal hellingspercentage van 21% en de zelfde afstand omhoog met een maximum percentage van 28%

Zwaar maar een wandeling die ik niet vlug zal vergeten.